«دیپ کردن» به معنای فرو بردن غذا در مادهای مانند سس غلیظ است. تفاوت اصلی دیپ و سس در غلظت و شیوهی مصرف آنها دیده میشود. سس بافتی روانتر دارد و معمولاً آن را روی غذا میریزند، در حالیکه دیپ غلیظتر است و غذا را درون آن فرو میبرند. دیپ نوعی خوراکی نرم و کشدار محسوب میشود که پایهی آن اغلب پنیر است. این پنیر نقطهی ذوب پایینی دارد و با اندکی حرارت، به حالت مایع درمیآید و بافتی مناسب برای فرو بردن غذا پیدا میکند.
دیپ را بهصورت گرم یا سرد، بهعنوان یک طعمدهندهی جانبی کنار بشقاب اصلی یا پیشغذا سرو میکنند. این چاشنی بهویژه در کنار غذاهایی مانند چیپس، نان تست، سبزیجات بخارپز یا سرخشده، سوسیس، مرغ سوخاری و سایر فستفودها طرفداران زیادی دارد. دیپ علاوهبر افزایش طعم، ظاهر غذا را نیز جذابتر میکند و تجربهی خوردن را لذتبخشتر میسازد.