تفاوت شکلات و آبنبات از لحاظ ترکیبات و طرز تهیه و موادی که در آن به کار می‌رود است. در این مطلب با هر کدام از این دو به صورت جداگانه بیشتر آشنا می‌شویم و خواهیم دید فرایند تولید هرکدام چگونه است.
تفاوت شکلات و آبنبات را می‌دانید؟
آبنبات
آبنبات‌ها از ترکیب آب و شکر به همراه مواد رنگ دهنده و طعم دهنده به دست می‌آیند و کاملا یک ماده دست‌ساز و غیر طبیعی هستند. در آمریکای شمالی آبنبات تنوع زیادی دارد. برای مثال آدامس، پاستیل، تافی، آب نبات چوبی، مارشمالو و شیرین بیان هم در دسته آب نبات‌ها قرار می‌گیرند. اما از نظر ترکیبات شیمیایی آبنبات به دو دسته آبنبات بلورین و آمورف تقسیم می‌شود.
آبنبات بلورین به آن دسته از آب نبات‌ها گفته می‌شود که بافت آن خیلی سخت نیست و راحت‌تر می‌توان آن را تقسیم کرد. فوندات و کرم از نمونه‌های این آب نبات هستند. اما آبنبات آمورف برخلاف آب نبات بلورین بافتی سخت و شکننده دارد و از نمونه‌های آن می‌توان به آب نبات چوبی اشاره کرد.
بعضی از آبنبات‌ها مانند مارشمالوها از ژلاتین‌هایی که از استخوان حیوانات استخراج می‌شود تهیه می‌شوند به همین دلیل قابل استفاده گیاه‌خواران نیست.
هنگام تولید آبنبات هرچقدر حرارت بالاتر باشد غلظت شکر بیشتر می‌شود و همین مسئله باعث سخت‌تر شدن آن می‌شود.
شکلات
شکلات به خوراکی‌های مشتق از کاکائو گفته می‌شود. کاکائو از درختی به اسم تئوبروما، تیره پنیرکیان به دست می‌آید. این درخت ارتفاعی بین ۴ تا ۱۰ متر دارد و زیر سایه درختان بزرگتر از خود رشد می‌کند. برگ‌های این درخت ساده است و گل‌های قرمز و کوچکی دارد که به طور منظم کنار هم قرار گرفته‌اند. میوه این درخت تقریبا هم اندازه خیار، با رنگی زرد مایل به قهوه‌ای است. داخل هر میوه تیره پنیرکیان، درون یک بافت گوشتی، بین ۲۴ تا ۴۵ عدد دانه قرار گرفته است.
بعد از چیدن میوه این درخت آن را جایی نگه داری می‌کنند و بعد از پوسیده شدن میوه‌ها، دانه‌های آن را جدا کرده و مورد استفاده قرار می‌دهند. پودر کاکائو از فشرده شدن دانه‌های داخل میوه درخت تیره پنیرکیان به دست می‌آید. دانه‌های این میوه از تقویت کننده‌های قلب است و دارای مقادیر زیاد چربی است که در ادامه با آن بیشتر آشنا خواهید شد. این ماده غذایی پرطرفدار و انرژی‌زا، به‌طورمعمول از ترکیب شیر، شکر، کره کاکائو و پودر کاکائو با نسبت‌های متفاوت تولید می‌شود.
کاکائو خوراک بومی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و مکزیک است که حداقل از سه هزار یال پیش در این مکان کشی می‌شد. مدارک باستان‌شناسی کشت و استفاده خوراکی از این ماده در هندوراس را حدود ۱۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح نشان می‌دهد. این ماده در قسمت آمریکای مرکزی، نوعی کالای لوکس محسوب می‌شد به طوری که از دانه‌های کاکائو به‌عنوان پول استفاده می‌کردند.
ورود کاکائو به اروپا اولین بار توسط اسپانیایی‌ها صورت گرفت. فاتحان اسپانیایی کاکائو را برای نشان دادن به پادشاه و ملکه اسپانیا از آمریکا به اروپا آوردند و خیلی زود، این ماده به مواد غذایی اروپاییان اضافه شد. آن زمان از شکلات به همراه کمی شکر فقط در تهیه انواع نوشیدنی‌ها استفاده کردند. شکر را به دلیل گرفتن تلخی شکلات به نوشیدنی اضافه می‌کردند تا تلخی آن را بگیرد. تا قرن ۱۷ با توجه به گران و لوکس بودن شکلات، استفاده از آن تنها برای ثروتمندان میسر بود.
با وجود پیشرفت‌هایی که در صنعت شکلات انجام شد، شکلات محبوبیت فراگیر خود را مرهون جنگ جهانی اول است. در طول این جنگ، این ماده غذایی به‌عنوان جیره غذایی سربازان به کار گرفته شد و سربازان پس از بازگشت از جنگ، بهترین مبلغ آن بودند. به این ترتیب تا سال ۱۹۳۰ حدود ۴۰ هزار نوع شکلات گوناگون تولید شد.
شکلات معمولاً به سه شکل تلخ، شیری و سفید تولید می‌شود که ازلحاظ محتوایی در ذرات کاکائو و چربی شیر با یکدیگر اختلاف دارند. یکی از دلایل لذیذ بودن شکلات این است که دمای ذوب آن با درجه حرارت بدن انسان یکی است. با توجه به اینکه شکلات در دمای اتاق به حالت‌جامد است، به‌محض قرار گرفتن در دهان ذوب می‌شود و حس لذیذ و خوشمزه بودن را به حس چشایی القاء می‌کند.
از طرف دیگر، با مصرف این ماده، هورمون اندورفین در خون ترشح می‌شود. نتیجه ترشح چنین هورمونی، ایجاد حس آرامش است.
