در سال ۱۹۷۱ در امتداد خیابان‌های سنگفرش شده منتهی به بازار تاریخی پیک پلیس سیاتل در آمریکا، یک فروشگاه قهوه توجه عابران را به‌خود جلب کرد. قهوه‌فروشی کوچکی که چند سال بعد از تولدش، به یکی از شناخته‌شده‌ترین و موفق‌ترین برندهای قهوه و کافه‌های زنجیره‌ای در سراسر دنیا تبدیل شد. داستان استارباکس با اولین فروشگاه فروش قهوه رست شده شروع شد. تا این‌که ۱۰ سال بعد، پای یک جوان نیویورکی به نام هوارد شولتز (Howard Schultz) به استارباکس باز شد. او با پیوستنش به این شرکت، آن را در مسیر رشد قرار داد. شولتز در سفری که به میلان ایتالیا داشت مجذوب کافه‌های ایتالیایی شد و با الهام گرفتن از هنر و فرهنگ قهوه ایتالیایی به سیاتل بازگشت و به این ترتیب پیش‌بند قهوه‌ای رنگ را که نمادی برای فروش قهوه و دانه‌های آن در استارباکس بود را به پیش‌بند سبز برای فروش انواع قهوه تغییر داد و فصل بعدی حیات و فعالیت استارباکس را به کافه‌های زنجیره‌ای در سراسر دنیا پیوند زد.
استارباکس خیلی زود به شیکاگو و ونکوور، کانادا و سپس به کالیفرنیا، واشنگتن دی سی و نیویورک راه یافت و با افتتاح اولین فروشگاه خود در ژاپن از اقیانوس آرام هم عبور کرد. پس از آن به اروپا وارد شد و سال ۱۹۹۹ در چین اولین فروشگاهش را راه انداخت و اکنون استارباکس با شعار یک نفر، یک فنجان و یک محله در یک زمان (One person, One cup, and One neighborhood at a time) در ده‌ها هزار محله در سراسر جهان میزبان علاقه‌مندان به قهوه است.
زمانی که اولین فروشگاه استارباکس افتتاح شد، بیشتر قهوه‌نوش‌های آمریکایی قهوه ارزان‌قیمتی را که خودشان در خانه دم کرده بودند با خود بیرون می‌بردند و می‌نوشیدند. اکنون استارباکس یک برندِ ریش سفید و متبحر چند ملیتی است که نوشیدنی‌هایی بر پایه دانه‌های قهوه را به همراه مواد غذایی و نوشیدنی‌های دیگر در کافه‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای خود عرضه می‌کند.
آغاز استارباکس و فروش دانه‌های قهوه رست شده
مدیران استارباکس کارشان را با فروش دانه‌های قهوه رست شده شرکت پیتز (Peet’s) که یک شرکت تهیه قهوه موفق آن زمان بود، در کالیفرنیا شروع کردند. اما بعدها و بعد از یک دهه این شرکت قهوه رست شده‌ای را عرضه کرد که خودش آنها را رست می‌کرد.
استارباکس همچنان در مسیر موفقیت پیش رفت تا این که اولین فروشگاه استارباکس برای فروش قهوه دم شده هم در سال ۱۹۸۲ افتتاح شد بعدها با اضافه شدن ستاره اصلی استارباکس یعنی هوارد شولتز به این مجموعه و اصرار او، اولین کافه استارباکس هم افتتاح شد.
سه بنیانگذار اصلی استارباکس
رویکرد جذاب و کیفیت‌محور سه بنیانگذار استارباکس یعنی جری بالدوین (Jerry Baldwin)، گوردون بوکر (Gordon Bowker) و زیو سیگل (Zev Siegl)، به تغییر درک و تصور عمومی از آنچه یک فنجان قهوه می‌تواند باشد، کمک کرد و زمینه را برای توسعه شرکت استارباکس فراهم کرد. هنگامی که این سه نفر در ۳۰ مارس ۱۹۷۱ استارباکس را در یک فروشگاه اجاره‌ای نزدیک بازار پیک پلیس سیاتل افتتاح کردند، تجربه تجاری کمی داشتند و تقریبا پول کافی هم نداشتند اما مطمئن بودند که به محض آن‌که اهالی سیاتل طعم یک فنجان قهوه عالی زیر دهانشان برود و بفهمند قهوه خوب چه مزه و عطری دارد، درگیر آن می‌شوند.
شگفت‌انگیزترین نکته که در بررسی فرایند تشکیل استارباکس به آن برمی‌خورید این است که در آغاز به کار این برند، انگار همه چیز دست به دست هم داده و زمین و زمان بهم گره خورده بود تا این برند متولد شود.، مثلا چگونگی آشنایی سه بنیانگذار استارباکس خودش یک داستان شگفت‌انگیز و معجزه‌گونه است. سیگل و بوکر هر دو ساکن سیاتل بودند و بالدوین در منطقه خلیج سانفرانسیسکو بزرگ شده بود. آنها در شرایطی کاملا متفاوت از هم بزرگ شده بودند و تفاوت در شخصیت و مجموعه مهارت‌های آنها باعث شده بود که شراکتشان در استارباکس خوب پیش برود.
آرزوهای خلاقانه؛ سرآغاز استارباکس
دانشگاه سانسفراسیکو همان‌جایی بود که جری و گوردون برای اولین بار در حالی که در صف خوابگاه برای سال دوم دانشگاه‌شان بودند، به طور اتفاقی با هم آشنا شدند و وقتی شنیدند خوابگاه‌ها پر شده، به یک‌دیگر نگاه کردند و از هم پرسیدند: «چطوره که بریم یه واحد آپارتمان پیدا کنیم؟» و این‌گونه بود که دوستی‌شان شکل گرفت.
زیو، دیگر موسس استارباکس، هم طی یک اتفاق تصادفی عجیب دیگر بعدها وارد این سلسله دوستی شد. سال ۱۹۶۲ زیو که می‌خواست از سیاتل به نیویورک برود، روی تابلوی اعلانات نمایشگاه جهانی قرن بیست‌ویکم سیاتل آگهی برای پیدا کردن مسافر و همراه نصب کرد. از قضا بوکر که برای گذران تابستان در همان زمان در سیاتل بود، همراه زیو شد و به این ترتیب تخم آشنایی اولیه آنها در همان سفر کاشته شد. این دوستی با خروج بالدوین از ارتش جان گرفت اما این بار در سیاتل. بالدوین برای بازدید به سیاتل آمده بود که تصمیم گرفت همان‌جا بماند. او در شرکت بوئینگ کار پیدا کرد. زیو سیگل در مدرسه تدریس کرد و بوکر هم به عنوان نویسنده و ویراستار در مجله اصلی سیاتل مشغول شد. اما همه آنها آرزوهای خلاقانه‌ای داشتند و به این ترتیب بارها با هم شراکت‌های مختلف را تجربه کردند تا این که در مسیر فروش قهوه قرار گرفتند و استارباکس به دنیا آمد.
چرا یک شرکت قهوه راه نیندازیم؟
یک روز وقت ناهار و نوشیدن یک فنجان قهوه ایده‌ای به ذهن بوکر متبادر شد. او در آن دورهمی نهار به دوستانش گفت چرا یک شرکت قهوه در سیاتل راه‌اندازی نکنیم؟ بالدوین و سیگل هم سریع ایده را چسبیدند و داستان استارباکس شروع شد.
سیگل محقق گروه شد و از آن‌جایی که آن روزها خبری از اینترنت نبود، او مدام در کتابخانه‌های عمومی و در دفترچه تلفن و روزنامه‌ها دنبال شرکت‌های خوب تولید قهوه بود تا این که با یک شرکت قهوه معروف در برکلی، به نام Peet’s آشنا شد و با آلفرد پیت (Alfred Peet) مدیر این شرکت تماس گرفت و قرار ملاقات گذاشت. این دو مرد در جلسه ملاقات محو توانمندی‌های هم‌دیگر شدند و در نهایت هوش تجاری پیت، سیگل را مقهور خود کرد و این سرآغاز همکاری آنها شد.
اواخر ۱۹۷۰ بعد از جلسه آشنایی سیگل و پیت، بالدوین و بوکر هر کدام برای مدت کوتاهی به عنوان شاگرد و برای کسب تجربه در این شرکت کار کردند و بعدها اولین فروشگاه استارباکس را اجاره کردند. برای تامین هزینه این فروشگاه هر کدام از شرکا ۱۵۰۰ دلار پرداخت کردند و یک وام بانکی به مبلغ پنج هزار دلار هم گرفتند.
استارباکس متولد شد
در این زمان مجله سیاتل که بوکر در آن مشغول به کار بود هم بسته شد و او با طراح آنجا یعنی تری هکلر برای تشکیل شرکت تبلیغاتی Heckler Bowker همکاریش را شروع کرد. همان‌طور که بوکر، بالدوین و سیگل در تلاش برای یافتن نامی برای کسب‌وکار قهوه خود بودند، هکلر به عنوان یک مشاور به آنها پیشنهاد کرد که نام‌هایی که با حروف «ST» شروع می‌شوند را برای برندشان انتخاب کنند. جالب این‌جاست که خود بوکر یک روز، در حالی که به یک نقشه استخراج قدیمی که در دفتر شرکتش آویزان شده بود نگاه می‌کرد، متوجه شهری به نام استاربو شد و فورا آن را به شخصیت موبی دیک وصل کرد و گفت اسم فروشگاه قهوه باید «استارباک» باشد و همان لحظه به استارباکس تبدیلش کرد.
قصه پری دریایی
تری هکلر (Terry Heckler)، طراح لوگوی استارباکس برای انتخاب دقیق‌تر لوگوی این شرکت، کتاب‌های قدیمی دریایی را هم جستجو کرد تا این‌که با تصویری از یک پری دریایی به نام «سیرن» که ظاهری مجذوب‌کننده داشت، روبرو شد.
در ادبیات یونانی، این پری نماد وسوسه است. البته می‌توان این انتخاب را منطقی تلقی کرد چون واقعا چه کسی است که بتواند در مقابل لاته‌ها و قهوه‌های متنوع استارباکس مقاومت کند؟ استارباکس یک آهنربای قهوه برای هر عاشق قهوه است.
البته چیزی کمتر از ۱۰ سال پس از افتتاحیه، شرکت مجبور شد لوگو را به دلیل تحریک‌آمیز بودن تغییر دهد و این تغییر دو بار دیگر هم در سال‌های ۱۹۹۲ و ۲۰۱۱ ادامه داشت.
همه چیز ساده شروع شد
بعد از این‌که موسسان گرفتن وسایل ساخت‌وساز، رنگ‌آمیزی و گرفتن مجوز را به پایان رساندند، در صبح روز ۳۰ مارس استارباکس باز شد. در ابتدا سیگل تنها کارمند حقوق بگیر این فروشگاه بود چون بالدوین و بوکر کارهای سابق خود را حفظ کرده بودند، اما هر سه‌شنبه در فروشگاه کار می‌کردند.
هر یک از شرکا نقش مشخصی در مدیریت شرکت داشتند. بوکر دوست داشت از خود به عنوان «یک شخص قدرتمند در پس‌زمینه» یاد کند و بنابراین به کارهای تبلیغات مشغول شد. بالدوین که یک دوره حسابداری در کالج گذرانده بود، تبدیل به مرد پول‌پیشه و بانی کارهای مالی استارباکس شد و از آن‌جایی که کام خوبی هم برای تست قهوه داشت مسئول چشیدن و خریدن قهوه‌ها هم بود. سیگل هم که چای را دوست داشت مسئولیت خرید و فروش چای را به عهده گرفت.
استارباکس در سال‌های اول فعالیتش هیچ شباهتی به اسپرسو‌بارهای سرو غذا و نوشیدنی‌هایی که اکنون دارد، نداشت. این فروشگاه دانه‌های قهوه، چای و ادویه‌جات را در کنار قهوه‌سازها، آسیاب‌ها و قوری‌های قهوه به صورت عمده می‌فروخت و فقط برای نمونه به خریدار، قهوه دم شده می‌داد.
داستان استارباکس و حضورش رفته‌رفته دهان به دهان در شهر پیچید. بوکر که در روزنامه‌نگاری و تبلیغات پیشینه کاری موفقی داشت، توانست خیلی خوب توجه خبرنگاران را به خود جلب کند. او در اولین اقدامش یک بسته قهوه معطر اغواکننده برای دان دانکن (Don Duncan)، ستون‌نویس سیاتل تایمز فرستاد، این خبرنگار بعد از دریافت نمونه به فروشگاه استارباکس رفت و با امتحان قهوه‌های مختلف داستانی پرشور و هیجان از تجربه‌اش از این فروشگاه قهوه نوشت.
استارباکس در ۹ ماه اول فعالیتش ۴۶۸۳۲ دلار فروش داشت. هر چند پس از کسر هزینه‌ها چیز زیادی از این درآمد باقی نماند؛ با این حال، یک سال بعد، شرکا به دنبال افتتاح دومین فروشگاهشان رفتند و یک مکان عالی در مرکز خریدی نزدیک QFC پیدا کردند اما مجبور شدند برای راه‌اندازی فروشگاه جدید از دوستانشان پول قرض بگیرند.
استارباکس با ۳۲۹۳۸ شعبه خردهفروشی، تا امروز بزرگ‌ترین کافی شاپ در جهان است.
آموزش رست کردن قهوه و بدبیاری پشت بدبیاری
همین‌جای داستان بود که آلفرد پیت که قهوه استارباکس را تامین می‌کرد به شرکای استارباکس اطلاع داد که دیگر نمی‌تواند به آنها قهوه بفروشد و باید خودشان شروع به رست کردن دانه‌های قهوه کنند. او در این مسیر به آنها کمک کرد تا بتوانند یک ماشین دست دوم رست خوب قهوه پیدا کنند و به بالدوین آموزش داد که چگونه قهوه رست شده‌ای که استارباکس به آن معروف شده بود را درست کند. استارباکس در این مرحله یک انبار در نزدیکی پایانه ماهیگیران اجاره کرد تا به عنوان محل برشته کردن قهوه از آن استفاده کند.
با گسترش تجارت استارباکس، مالکان متوجه شدند که دیگر نمی‌توانند دست تنها کار کنند و به این ترتیب در سال ۱۹۷۲ ژان ماخ (Jean Mach) به عنوان اولین کارمند فروشگاه استخدام شد و بعدها به مدیر فروشگاه و بعد به مدیر فروش عمده که مسئول توسعه کسب‌وکار کافه‌های استارباکس بود، ارتقا درجه داشت.
استارباکس همین‌طور موفق پیش می‌رفت که در سال ۱۹۷۵ یخ‌زدگی فوق‌العاده محصول قهوه برزیل همه چیز را تغییر داد. قیمت قهوه ناگهان افزایش یافت و با افزایش قیمت‌ها، فروش هم کاهش یافت. اینجا بود که این شرکت از ارائه نمونه رایگان قهوه دم کرده منصرف شد. این رویدادهای بد با اعلام نظر جراحان عمومی مبنی بر این که نوشیدن قهوه ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد بدتر هم شد.
بعد، خبر بدتری آمد و آن این بود که ساختمانی که فروشگاه اصلی آنها را در خود جای داده بود، قرار بود تخریب شود. بله! فروشگاه پرچم‌دار این شرکت باید جابه‌جا می‌شد. بنابراین آنها مجبور شدند فروشگاه دیگری در همان خیابان پیدا کنند؛ این فروشگاه هنوز هم کار می‌کند.
با افزایش شدید قیمت قهوه و کاهش ۲۵ درصدی خردهفروشی، استارباکس مجبور شد برای ادامه کار از یک بانک وام بگیرد. اما در عین حال مدیرانش همواره سعی کردند در تمام این دوران سختی خوش‌بین باشند.
استارباکس دوباره به اوج رسید
بالاخره باز هم هزینه خرید دانه‌های قهوه کاهش یافت و استارباکس سرانجام توانست قیمت‌های خردهفروشی خود را کاهش دهد. با پیش‌بینی افزایش تقاضا هم، بالدوین به آلمان سفر کرد تا یک دستگاه روستر بزرگ‌تر بخرد.
کسب‌وکار استارباکس همچنان رو به رشد بود و در سال ۱۹۷۸ کارخانه و فروشگاه رست قهوه خود را به یک مرکز شش هزار فوت مربعی منتقل کرد. در طول آن دوره، سیگل ایده‌هایی را برای گسترش و تنوع بخشیدن به کسب‌وکار ارائه کرد. استارباکس یک شرکت تابعه دیگر به نام Pike Place Teas را هم راه‌اندازی کرد و آسیاب‌های قهوه به آمریکا آورد و یک برند فروشگاهی دیگر هم به نام Blue Anchor را توسعه داد.
در همین دوره بود که شرکت برای انطباق با سرمایه‌گذاری‌های جدید، دوباره وظایف افراد را تغییر داد و سیگل به نظارت کارخانه رست قهوه مشغول شد. رینولدز مسئول خرید قهوه، رست کردن آن و مدیر کارخانه شد. ماخ به سمت معاونت فروش ارتقا درجه یافت و بالدوین هم تمرکز خود را روی برنامه‌ریزی و مدیریت مالی محدود کرد.
اما با گذشت زمان مشخص شد که شرکت‌های تابعه توجیه اقتصادی ندارند و به ترتیب بسته شدند. در همین زمان بود که سیگل در سال ۱۹۸۰ سهام خود را از استارباکس واگذار کرد و از بخت بدش خروج او با اوج‌گیری مجدد استارباکس همراه شد. طوری که در طی سال مالی ۱۹۸۰-۱۹۸۱ فروشش به ۴٫۴ میلیون دلار افزایش یافت که این میزان معادل ۴۹ درصد افزایش نسبت به سال قبل بود.
آغاز به کار اولین کافه استارباکس
می ۱۹۸۲، استارباکس پنجمین فروشگاه خود را هم افتتاح کرد. این پنجمین فروشگاه، اولین کافه استارباکس شد. در همین زمان جیم رینولدز (Jim Reynolds) به عنوان معاون جدید مدیرعامل تعیین شد. بوکر مدیرعامل شد و بالدوین هم برند خواربارفروشی Blue Anchor را به خاطر کم بودن حاشیه سود فروشگاه‌های مواد غذایی فروخت. سپتامبر همان سال بود که داستان استارباکس با نام هوارد شولتز گره خورد، گره‌ای که ابدی شد. هوارد شولتز در ابتدا به عنوان مدیر بازاریابی، استخدام شد.
داستان ورود شولتز به استارباکس هم داستان جالبی است. او وقتی برای اولین بار به استارباکس سیاتل آمد و از فروشگاه Pike Place Market و کارخانه رست قهوه بازدید کرد با خود گفت من باید بخشی از این بازی باشم، بنابراین تصمیمش را گرفت که هر طور شده نظر صاحبان را به خود جذب کند.
اینجا بود که شولتز بهترین کت و شلوارش را پوشید و به مهمانی آشنایی بیشتر با بالدوین و بوکر رفت و پیشنهادات و نظرات خود را به آنها گفت. رهبران استارباکس بعد از شنیدن صحبت‌های شولتز با هم در مورد استخدام یا عدم استخدامش بحث کردند و در نهایت با توجه به ملاحظاتی تصمیم گرفتند او را استخدام نکنند. شولتز که شوکه و ویران شده بود، نمی‌خواست این پاسخ را بپذیرد. شولتز تلفنی به جری بالدوین گفت: «جری، تو داری اشتباه وحشتناکی می‌کنی.»، بالدوین هم پس از شنیدن حرف‌های شولتز مجدد نزد شرکایش برگشت و مجدد بحث کردند و در نهایت تصمیم گرفتند او را استخدام کنند.
شولتز در حالی وارد استارباکس شد که بسیار قاطع بود و همین شخصیت او، او را از دیگر همکارانش متفاوت و برجسته کرد. حتی حضور پرقدرتش در شرکت، انگیزه همه افراد را بالا برد.
نتایج عملیاتی مثبت و پایدار این شرکت باعث شده، استارباکس در بین ۵۰۰ شرکت برتر سهامی عام جهان در رتبه‌بندی فوربس قرار گیرد.
کافه بار استارباکس متولد شد
در سال ۱۹۸۳ استارباکس شولتز را به یک نمایشگاه تجاری در ایتالیا فرستاد، جایی که او اولین لاته عمرش را خورد. او با نگرانی در مورد این که آیا آمریکا پتانسیل کافی برای ایجاد بارهای اسپرسو را دارد به سیاتل برگشت اما دست از بررسی برنداشت و در نهایت به این نتیجه رسید که کافه بار، آینده استارباکس است.
در نهایت در می ۱۹۸۴ ششمین فروشگاه استارباکس که اولین کافه استارباکس هم بود در مرکز شهر سیاتل به اصرار شولتز فعالیتش را شروع کرد.
تغییرات مداوم و نوآوری، بخشی از DNA استارباکس
تغییرات و نوآوری‌ها بخشی از DNA استارباکس شد و به این ترتیب هر روز در نقاط مختلفی از دنیا استارباکس جدیدی متولد می‌شد. تا این‌که در ژانویه ۱۹۸۶، شولتز از این شرکت استعفا داد تا کسب‌وکار خودش را به نام شرکت قهوه ایل جیورنالی (Il Giornale) راه‌اندازی کند که قهوه دم کرده و نوشیدنی‌های اسپرسو ساخته شده از دانه‌های استارباکس را ارائه می‌داد. در همین زمان بوکر که یکی از موسسان اصلی بود به‌خاطر مشغله زیادی که به واسطه شرکت‌های مختلفش برایش ایجاد شده بود سهامش را فروخت.
در همین دوره یعنی سال ۱۹۸۷ بود که استارباکس باز با مشکلات جدید روبرو شد و به این ترتیب بالدوین با تمام تلاشش نتوانست کاری پیش ببرد و به این ترتیب با دیگر شرکا تصمیم گرفتند که استارباکس را بفروشند. شولتز که همیشه رویای داشتن استارباکس را در سر داشت با وجود مشکلات زیادی که در تامین پول برای خریدش داشت موفق شد به همراه گروهی از سرمایه‌گذاران این شرکت را بخرد.
بعدها دو رهبر جدید به شولتز ملحق شدند که به تبدیل استارباکس از کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای کوچک به یک برند بین‌المللی کمک شایانی کردند.
استارباکس دو نوع فروشگاه دارد؛ فروشگاه‌های شرکتی و فروشگاه‌های دارای مجوز. ۵۱ درصد فروشگاه‌های حال حاضر استارباکس تحت اداره شرکت هستند و ۴۹ درصد دیگر دارای مجوز هستند.
سفر یک عمر مدیریت شولتز بر استارباکس
شولتز بلافاصله بعد از خرید استارباکس، هیچ زمانی را برای توسعه آن از دست نداد و به این ترتیب با ورود دوباره او استارباکس به صورت تصاعدی و ابتدا در سراسر آمریکا و سپس در سراسر جهان رشد کرد. طوری که در سال ۱۹۹۰ مجموعا ۳۰ فروشگاه جدید به شعب زنجیره‌ای استارباکس اضافه شد و این تعداد در سال ۱۹۹۲ به ۵۳ فروشگاه رسید.
شولتز در سال ۱۹۹۳ به‌خاطر داشتن ۱۰۰ هزار مشتری روزانه‌شان جشن بزرگی گرفت و در سال ۱۹۹۶ هم اولین فروشگاه خود را در خارج از آمریکای شمالی در توکیو ژاپن افتتاح کرد. اولین فروشگاه این شرکت در چین هم در ۱۱ ژانویه ۱۹۹۹ به عنوان دهمین بازار خارج از ایالات متحده در پکن افتتاح شد. فراز و نشیب‌های بعدی تسلط استارباکس بر صنعت قهوه جهان در داستان‌های خبری، مقالات مجلات و تعدادی کتاب از جمله دو کتاب توسط شولتز ثبت شده است.
از آن‌جایی که رویکرد و ارزش برند استارباکس به تجربه مشتری است و تجربه مشتری هم با کار کارمندان استارباکس رقم می‌خورد، در سال ۲۰۰۷ شولتز با هدف احیا روح و فرهنگ شرکت در یک عمل عجیب، یک روز همه شعب را تعطیل کرد و همه مدیران ارشد شرکت را در یک شهر جمع کرد تا مجدد فرهنگ استارباکس را بازبینی و یادآوری کند. او آنجا یک سخنرانی ۳۴ میلیونی برای ۱۱ هزار پرسنل شرکت کرد و به آنها یادآور شد که با توجه به بحران اقتصادی موجود که به آمریکا سایه افکنده هفت ماه تا ورشکستگی کامل فاصله دارند، بنابراین اگر می‌خواهند به همین منوال ادامه بدهند از کار بیکار خواهند شد. اینجا بود که این صداقت در بیان باعث شد کارمندان استارباکس خود را در رشد این شرکت موثر ببیند و درک کنند که هر کدامشان شخصا در قبال شرکت، رسالت و هدف آن مسئول هستند و به این ترتیب تمام تلاششان را بکنند که این شرکت را نجات دهند.
همه‌چیز خوب پیش می‌رفت که در اواخر سال ۲۰۱۶ شولتز اعلام کرد که از سمت مدیرعاملی کناره‌گیری می‌کند تا روی کسب‌وکار رده بالای Roastery استارباکس تمرکز کند. در نوامبر آن سال، این شرکت دارای ۲۵۰۸۵ فروشگاه در ۷۵ کشور با حدود 300 هزار کارمند بود. سرانجام داستان شولتز در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۸ پایان یافت و اکنون تعداد شعب استارباکس بیش از ۳۲ هزار فروشگاه در ۸۰ کشور جهان است.
شولتز؛ سر جهازی استارباکس
شولتز اما انگار سرجهازی استارباکس است چون در زمان نگارش این مقاله قرار شده بعد از استعفای کوین جانسون (Kevin Johnson) به عنوان جانشین موقت تا زمانی که مدیرعامل بعدی از سوی هیئت مدیره انتخاب شود، باز هم به این شرکت بازگردد.
استارباکس برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ از ایالات متحده فراتر رفت و اکنون، طبق طبقه‌بندی‌های انجام شده، بازار استارباکس به سه بازار اصلی یعنی بازار آمریکا که شامل کانادا، آمریکای لاتین و ایالات متحده است، بازار CAP که شامل چین و آسیا و اقیانوسیه می‌شود و EMEA که شامل خاورمیانه و آفریقا می‌شود تقسیم‌بندی شده است.
جالب است بدانید که تنها در سه ماهه اول سال ۲۰۲۱، استارباکس ۲۷۸ فروشگاه جدید راه‌اندازی کرده است. رشد این شرکت با گردش مالی کم فروشگاه‌هایش تقویت می‌شود و این در حالی است که در طول تاریخ این شرکت فقط ۴۴۳ فروشگاه استارباکس بسته شده‌اند که ۲۴۰ فروشگاه در سال ۲۰۰۹ یعنی سال بحران مالی جهانی بسته شدند. ۴۲ فروشگاه در سال ۲۰۱۰ و ۱۶۱ فروشگاه هم در سال ۲۰۱۱ تعطیل شدند.
