چای ماسالا یکی از نوشیدنی‌های محبوب و معروف در جهان است که از هند به دیگر نقاط جهان معرفی شده است. این چای خوشمزه و دلچسب به علت ترکیبات مخصوص خود به عنوان یکی از انواع خاص چای مورد توجه مردم در سراسر دنیا قرار گرفته است. در این مقاله، ما در ادامه بررسی خواص چای ماسالا به بررسی طبع چای ماسالا پرداخته‌ایم و اطلاعات جامعی را در اختیار شما قرار می‌دهیم.
ریشه‌های چای ماسالا به هند برمی‌گردد. این نوشیدنی خاص ابتدا در دهه‌های اول قرن ۱۹ در منطقه ماسالا در هند تولید شد و به زودی به سراسر جهان رسید. تاریخچه چای ماسالا داستان جذابی است که می‌توانید جزییاتش را در کتاب کاله بخوانید.
ارزش غذایی چای ماسالا
گفته می‌شود چای ماسالا با در نظر گرفتن اصول آیورودا ایجاد شده است. آیورودا یک نوع طب سنتی است که بر شفا از طریق گیاهان و ادویه‌ها متمرکز است. بنابراین فراتر از خوشمزه بودن این نوشیدنی، می‌توان آن را یک ابر غذای باستانی هم در نظر گرفت چون چای ماسالا با داشتن پتاسیم، ویتامین ب،کاروتن، ویتامین سی و منیزیم حاوی مواد مغذی و مواد معدنی ضروری برای یک بدن سالم است اما برخی از مزایای ماسالا چای شامل موارد زیر است:
به طور کلی چای ماسالا در طب سنتی هم بسیار مورد توجه است. طبع چای ماسالا در کل گرم و خشک است. بنابراین برای افرادی که طبع سرد دارند یا افرادی که مزاج‌شان بلغمی یا سوداوی است بسیار مناسب است. اما اگر می‌خواهید کمی طبع چای ماسالا را تعدیل کنید خوب است به جای چای سیاه در ترکیب چای ماسالا که خودش هم طبع گرم و خشک دارد از چای سبز استفاده کنید که طبعی سرد دارد.
طبع چای ماسالا با شیر
همانطور که در بالا هم اشاره شد طبع چای ماسالا گرم است اما استفاده از شیر به عنوان یک ماده با طبع سرد می‌تواند طبع آن را کمی تعدیل کند. اما در کل چای ماسالا با شیر هم طبعی گرم دارد.
کالری چای ماسالا
تخمین زده می‌شود که یک فنجان چای ماسالا بدون شیر و شکر تقریبا ۷۲ کیلو کالری دارد. ۱۰۵ میلی‌گرم کالری شامل پتاسیم، ۵۴ میلی گرم فسفر، ۲٫۱ گرم کالری پروتئین و ۳۲٫۴ میلی گرم کالری سدیم است. هر نوشیدنی ماسالا حدود ۵ درصد از کالری مورد نیاز روزانه را تامین می‌کند. بنابراین کالری چای ماسالا با آب جوش آنقدر کم است که می‌تواند حتی به لاغر شدن شما هم کمک کند. اما اگر چای ماسالا را با شیر مخلوط کنید کالری آن افزایش می‌یابد.
چای ماسالا مناسب چه افرادی است؟
به طور کل چای ماسالا از آن دسته نوشیدنی‌هایی است که همه می‌توانند از آن استفاده کنند اما بهتر است در مصرفش تعادل رعایت شود و افرادی که طبعشان گرم است حتما باید در نوشیدن این نوشیدنی با طبع گرم دقت بیشتری داشته باشند و از حد تعادل نگذرند.
موارد منع مصرف این چای
در حالی که چای ماسالا دارای فواید سلامتی مختلفی است، باید مانند هر غذای دیگری به نسبت مناسب مصرف شود. از آنجا که با چای سیاه تهیه می‌شود، حاوی کافئین است که اگر به مقدار زیاد مصرف شود می‌تواند برای بدن ضرر برساند و باعث ایجاد حالت تهوع و بی‌قراری در شما شود. بنابراین در کل افرادی که کبدشان گرم است نباید از این چای خیلی استفاده کنند.
همیشه می‌توانید با نوشیدن ماسالا مصرف کافئین را کاهش دهید. از طرف دیگر چون چای ماسالا ادویه‌های زیادی دارد و طبعش گرم است بنابراین اگر باردار هستید بهتر است از آن اجتناب کنید. و در کل حواستان باشد مصرف زیاد این چای می‌تواند باعث عدم تعادل هورمونی در بدن شود.
ترکیبات اصلی چای ماسالا
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد چای ماسالا ترکیبات خاص آن است. ترکیب دقیق این چای شامل:
چای سیاه: چای سیاه پایه اصلی چای ماسالاست. این نوع چای دارای طعم تند و مطبوعی است که با افزودن ترکیبات دیگر تلطیف می‌شود.
ماسالا: ماسالا یک مخلوط از ادویه‌های خشک شده است که به چای افزوده می‌شود و به آن طعم و عطر خاصی می‌بخشد. این ادویه‌ها معمولا شامل دارچین، زنجبیل و دیگر ادویه‌های خوشبوکننده هستند.
شیر: افزودن شیر به چای ماسالا به عنوان یک منبع پروتئین برای کرمی‌تر کردن طعم این چای استفاده می‌شود.
شکر: شکر به عنوان یک منبع تغذیه‌ای اضافی به چای ماسالا افزوده می‌شود و به طعم شیرینی دلچسب آن کمک می‌کند.
اما تهیه پودر ماسالا و ترکیب کردن آن هم کاری است که می‌توانید در منزل به راحتی انجام دهید.
طرز تهیه چای ماسالا
برای یک تجربه اصیل از طرز تهیه چای ماسالا، توصیه می‌شود از دارچین، میخک، زنجبیل تازه، هل و فلفل سیاه استفاده کنید اما می‌توانید ادویه‌های دیگر را به دلخواه خود امتحان کنید. در اینجا یک دستور ساده چای ماسالا وجود دارد:
مرحله ۱: ادویه‌جات یا همان ترکیبات اصلی را با استفاده از هاون خرد کنید. مرحله ۲: دو فنجان آب را در یک قابلمه گرم کنید. مرحله ۳: ادویه‌ها را همراه با چای سیاه به قابلمه اضافه کنید. مرحله ۴: به مدت ۲ تا ۳ دقیقه بجوشانید. مرحله ۶: شیر دلخواه خود را اضافه کنید.
مرحله ۷: چای ماسالا را صاف کرده و در لیوان مورد علاقه خود بریزید. مرحله ۸: شیرین‌کننده را اضافه کنید و هم بزنید. چای ماسالا شما آماده است. نوش جان!
میرزا قاسمی یک غذای خوشمزه با ترکیب بادمجان‌های مزه‌دار شده با سیر، گوجه فرنگی، روغن یا کره، نمک و فلفل است که با تخم‌مرغ ترکیب می‌شوند و معمولا با نان یا برنج سرو می‌شود. اما پخت میرزا قاسمی فقط به درست پختن آن محدود نمی‌شود چون این روزها این غذا یکی از محبوب‌ترین غذاهایی است که حتی می‌توان آن را صورت لقمه یا فینگرفود هم سرو کرد. بنابراین این روزها تزیین میرزا قاسمی هم درست مثل پختش یک هنر است که باید در کنار طرز تهیه میرزا قاسمی آن را هم یاد بگیرید.
تاریخچه میرزا قاسمی
گفته می‌شود که میرزا قاسمی توسط فرماندار سابق رشت در کنار دریای خزر اولین بار تهیه شده است. او در زمان قاجار به عنوان سفیر در روسیه خدمت می‌کرد و شهرت داشت. افسانه‌ها حاکی از آن است که او در زمانی که در روسیه بوده، این دیپ بادمجان برشته را تهیه کرده و طبیعتا در پایان دوره تصدی خود، آن را با خود به گیلان بازگردانده است و بعدها از اینجا، محبوبیت آن در سراسر منطقه گسترش یافته تا اینکه به یک دستور غذای محبوب در سراسر کشور تبدیل شد.
مواد لازم برای تهیه میرزا قاسمی
بادمجان
گوجه فرنگی
پیاز
سیر
تخم مرغ
زردچوبه و فلفل سیاه
ظرف مناسب برای تزیین میرزا قاسمی
طرز تهیه میرزاقاسمی
تهیه این غذا با دودی کردن بادمجان‌ها روی گریل یا شعله مستقیم گاز شروع می‌شود. بعد از دودی شدن بادمجان‌ها هم باید پوست آن را بگیرید و گوشت آن را له کنید. بعد گوجه‌ها را پوره کنید.
در نهایت در یک تابه بزرگ، روغن را گرم کنید و سیر را تفت دهید تا طلایی شود. گوجه فرنگی‌های خرد شده را به آن اضافه کنید و بپزید تا آب اضافی شروع به تبخیر کند سپس بادمجان دودی له شده و ادویه‌ها را اضافه کنید و بگذارید بپزند تا غلیظ شده و آب اضافی تقریبا به طور کامل تبخیر شود.
در نهایت با شکستن تخم مرغ‌ها در مخلوط، میرزا قاسمی شما کامل می‌شود و می‌توانید آن را با نان یا برنج کته نوش جان کنید. فقط از تزیین میرزا قاسمی برای جذاب‌تر شدن آن غافل نشوید.
تزیین میرزا قاسمی به شکل‌ها و روش‌های مختلف
میرزا قاسمی را هم می‌توانید خیلی ساده با استفاده از ظروف زیبا تزیین کنید هم می‌توانید با قرار دادن انواع سبزیجات و سالاد یا شکل دادن به نان و برنج تزیین کنید. اما شاید جذاب‌ترین روش تزیین میرزا قاسمی این است که آن را به شکل فینگرفود برای مهمانی‌ها آماده کنید.
انبه از آن دسته میوه‌های تابستانی است که در چند سال گذشته، بیش از سال‌های پیش به سبد غذایی مردم کشورمان راه پیدا کرده و به یکی از میوه‌های شاخص تابستانی تبدیل شده است. میوه‌ای که ریشه‌ای استوایی و کاربردها و خواصی شگفت‌انگیز دارد و در نوشیدنی‌ها و دسرها و غذاهای گرم و حتی به صورت ترشی، ردِ پایش پیدا می‌شود. ممکن است شما هم از طرفداران ترشی انبه جنوبی باشید، یا در یک عصر گرم تابستان، برای خودتان یک لیوان اسموتی انبه تدارک ببینید. اگر این‌طور است، در این مطلب با خواص انبه این میوه محبوب و شیرین برای سلامتی آشنا خواهید شد.
خواص انبه چیست؟
بیراه نیست که در بسیاری از مناطق دنیا، انبه را شاه میوه‌ها می‌نامند. در ادامه به ۱۲ خاصیت انبه برای سلامتی اشاره می‌کنیم. خواصی که آگاهی از آن‌ها احتمالا موجب می‌شود شما هم انبه را بیشتر از قبل در سبد غذایی‌تان بگنجانید. اصلی‌ترین خواص انبه در ادامه آورده شده است.
۱. سرشار از مواد مغذی
بسیاری از مردم انبه را دوست دارند. نه‌تنها به این دلیل که خوشمزه است، بلکه به این دلیل که بسیار مغذی است. یک فنجان (۱۶۵ گرم) انبه تازه حاوی مواد مغذی زیر است:
کالری: ۹۹
پروتئین: ۱٫۴ گرم
کربوهیدرات: ۲۴٫۷ گرم
چربی: ۰٫۶ گرم
فیبر: ۲٫۶ گرم
شکر: ۲۲٫۵ گرم
ویتامین سی: ۶۷ درصد نیاز روزانه
مس: ۲۰ درصد درصد نیاز روزانه
اسید فولیک: ۱۸ درصد نیاز روزانه
ویتامین ب۶: ۱۲ درصد نیاز روزانه
ویتامین آ: ۱۰ درصد نیاز روزانه
ویتامین ای: ۱۰ درصد نیاز روزانه
ویتامین کا: ۱۰ درصد نیاز روزانه
نیاسین: ۷ درصد نیاز روزانه
پتاسیم: ۶ درصد نیاز روزانه
ویتامین ب۲: ۵ درصد نیاز روزانه
منیزیم: ۴ درصد نیاز روزانه
تیامین: ۴ درصد نیاز روزانه
یکی از تأثیرگذارترین حقایق تغذیه‌ای انبه این است که فقط ۱ فنجان انبه تازه، تقریباً ۶۷ درصد از ویتامین C مورد نیاز روزانه بدن را فراهم می‌کند. این ویتامین محلول در آب سیستم ایمنی را تقویت می‌کند، به بدن کمک می‌کند تا آهن را جذب کند و محرک رشد سلولی است. انبه همچنین منبع خوبی از مواد معدنی مس و فولات (اسید فولیک) است که به طور ویژه، مواد مغذی مهمی در دوران بارداری محسوب می‌شوند، زیرا به رشد و نمو سالم جنین کمک می‌کنند.
۲. میوه کم‌کالری
یکی دیگر از فواید انبه، کم‌کالری بودن آن است. یک فنجان انبه تازه کمتر از ۱۰۰ کالری دارد و چگالی کالری آن بسیار پایین است، به این معنی که کالری کمی نسبت به حجم غذایی که ارائه می‌کند، دارد. در واقع، بیشتر میوه‌ها و سبزیجات تازه تراکم کالری کمی دارند. یک مطالعه نشان داده که مصرف میوه‌های تازه مانند انبه در ابتدای وعده غذایی، می‌تواند به شما کمک کند که در وعده‌های غذایی بعدی پرخوری نکنید.
با این حال، به خاطر داشته باشید که این قضیه ممکن است در مورد انبه خشک صادق نباشد. فقط ۱ فنجان (۱۶۰ گرم) انبه خشک حاوی ۵۱۰ کالری، ۱۰۶ گرم قند و چگالی کالری بالاتر است. اگرچه انبه خشک هنوز سرشار از مواد مغذی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها است، اما به دلیل چگالی کالری و قند بالا، بهتر است آن را در حد اعتدال مصرف کنید.
۳. کمک به پیشگیری از دیابت
انبه تازه در مقایسه با دیگر میوه‌های تازه، قند طبیعی نسبتا بالایی دارد. ممکن است فکر کنید که این می‌تواند برای افراد درگیر با بیماری دیابت یا برای کسانی که سعی در محدود کردن مصرف قند خود دارند، نگران‌کننده باشد. با این حال، هیچ مدرکی نشان نمی‌دهد که خوردن انبه تازه منجر به دیابت می‌شود یا برای افراد مبتلا به این بیماری ناسالم است. در واقع، بسیاری از مطالعات حتی مصرف بیشتر میوه‌های تازه را با خطر کمتر دیابت به طور کلی مرتبط کرده‌اند.
تحقیقات هنوز رابطه خاص بین انبه تازه و دیابت را بررسی نکرده‌اند. با این حال، مطالعه‌ای نشان داد افرادی که به مدت ۱۲ هفته هر روز ۱۰ گرم انبه خشک شده منجمد را به رژیم غذایی خود اضافه کردند، بهبود قابل توجهی در سطح قند خون داشتند. مطالعه اخیر دیگری به این نتیجه رسید که مصرف میوه‌ها و سبزیجات سرشار از ویتامین سی و کاروتنوئیدها می‌تواند به جلوگیری از شروع دیابت کمک کند.
انبه هر دوی این مواد مغذی را دارد، بنابراین ممکن است فواید مشابهی داشته باشد، اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است. با این حال، توجه داشته باشید که از آنجا که انبه سرشار از قندهای طبیعی است، این پتانسیل را دارد که در صورت مصرف بیش از حد در یک وعده، سطح قند خون شما را افزایش دهد. بنابراین همچنان بهتر است انبه را در حد اعتدال مصرف کنید، به این معنی که یک وعده معمولی حدود ۱ فنجان (۱۶۵ گرم) در هر روز مصرف شود.
۴. سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها
انبه سرشار از پلی‌فنل‌هاست. پلی‌فنل‌ها، ترکیبات گیاهی هستند که به عنوان آنتی‌اکسیدان برای محافظت از بدن شما عمل می‌کنند. این میوه انواع مختلف از پلی‌فنل‌ها را دارد که در گوشت، پوست و حتی هسته آن پیدا می‌شود.
آنتی‌اکسیدان‌ها مهم هستند، زیرا از سلول‌های شما در برابر رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند. نتایج تحقیقات، آسیب رادیکال‌های آزاد را با علائم پیری و بیماری‌های مزمن مرتبط دانسته است.
۵. حاوی مواد مغذی تقویت‌کننده سیستم ایمنی
انبه منبع خوبی از مواد مغذی تقویت‌کننده سیستم ایمنی است. یک فنجان انبه، ۱۰ درصد از نیاز روزانه شما به ویتامین A را تامین می‌کند. ویتامین A برای سیستم ایمنی سالم ضروری است و عدم دریافت کافی این ویتامین، با خطر عفونت مرتبط است.
به علاوه، ۱ فنجان انبه تقریباً ۷۵ درصد از نیاز روزانه شما به ویتامین C را تامین می‌کند. این ویتامین به بدن کمک می‌کند تا گلبول‌های سفید بیشتری در خون تولید کند که با بیماری‌ها مبارزه می‌کنند. همچنین به این سلول‌ها کمک می‌کند تا موثرتر کار کنند و دفاع پوست شما را بهبود می‌بخشد.
انبه همچنین حاوی مواد مغذی دیگری است که می‌توانند از سیستم ایمنی محافظت کنند. این مواد عبارتند از: مس، اسید فولیک، ویتامین ای و انواع ویتامین‌های ب.
۶. محافظت از سلامت قلب
انبه حاوی مواد مغذی است که به سالم ماندن قلب کمک می‌کنند. به عنوان مثال، انبه حاوی منیزیم و پتاسیم است که به حفظ جریان خون سالم کمک می‌کنند. این مواد مغذی از رگ‌های خونی محافظت می‌کنند تا به آرامش برسند و باعث کاهش سطح فشار خون می‌شوند.
۷. کمک به بهبود سلامت سیستم گوارشی
انبه دارای چندین ویژگی است که آن را برای سلامت دستگاه گوارش عالی می‌کند. برای مثال، حاوی گروهی از آنزیم‌های گوارشی به نام آمیلاز است. آنزیم‌های گوارشی، مولکول‌های بزرگ غذا را تجزیه می‌کنند تا بدن شما بتواند به راحتی آن‌ها را جذب کند. آمیلازها، کربوهیدرات‌های پیچیده را به قندهایی مانند گلوکز و مالتوز تجزیه می‌کنند. این آنزیم‌ها در انبه‌های رسیده فعال‌تر هستند، به همین دلیل شیرین‌تر از انبه‌های نارس هستند.
علاوه بر این، از آنجا که انبه حاوی مقدار زیادی آب و فیبر غذایی است، ممکن است به مشکلات گوارشی مانند یبوست و اسهال کمک کند. یک مطالعه چهار هفته‌ای در بزرگسالان مبتلا به یبوست مزمن نشان داد که خوردن روزانه انبه، در تسکین علائم این بیماری موثرتر از مصرف مکمل‌های حاوی مقداری فیبر محلول مشابه فیبر انبه است.
۸. کمک به حفظ سلامت چشم
انبه سرشار از مواد مغذی است که به حفظ سلامت چشم کمک می‌کند. دو ماده مغذی کلیدی موجود در انبه که به این قضیه کمک می‌کند، آنتی‌اکسیدان‌های لوتئین و زآگزانتین است. این مواد مغذی به ویژه در مرکز شبکیه که ماکولا نامیده می‌شود، متمرکز می‌شوند. در داخل شبکیه، لوتئین و زآگزانتین به عنوان یک ضدآفتاب طبیعی عمل کرده و نور اضافی را جذب می‌کنند. علاوه بر این، آن‌ها از چشمان شما در برابر نورهای آبی مضر محافظت می‌کنند.
انبه همچنین منبع خوبی از ویتامین A است که از سلامت چشم حمایت می‌کند. کمبود ویتامین A در رژیم غذایی، با خشکی چشم و شب‌کوری مرتبط است. کمبودهای شدید آن هم می‌تواند باعث مشکلات جدی‌تری مانند زخم قرنیه شود.
۹. کمک به کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها
انبه سرشار از پلی‌فنل است که ممکن است خواص ضدسرطانی داشته باشد. پلی‌فنل‌ها می‌توانند به محافظت در برابر فرآیند مضری به نام استرس اکسیداتیو کمک کنند که با بسیاری از انواع سرطان مرتبط است. مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده که پلی‌فنل‌های موجود در انبه، استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهند. همچنین مشخص شده که آن‌ها رشد سلول‌های سرطانی مختلف، از جمله سرطان خون و سرطان روده بزرگ، ریه، پروستات و سینه را از بین می‌برند یا متوقف می‌کنند.
۱۰. قابلیت آسان برای اضافه کردن در انواع شکل‌های آن به رژیم غذایی
انبه خوشمزه و همه‌کاره است و به راحتی به رژیم غذایی شما اضافه می‌شود. چند راه برای لذت بردن از انبه وجود دارد: آن‌ها را به اسموتی‌هایتان اضافه کنید، آن‌ها را نگینی خرد کرده و در سالاد تابستانی بریزید، آن‌ها را برش بزنید و همراه با سایر میوه‌های فصلی و استوایی سرو کنید، با آن‌ها سالاد کینوا درست کنید یا به کمک ماست یونانی، یک دسر ماست انبه خوشمزه درست کنید.
۱۱. کمک به کاهش وزن
فیبر موجود در انبه فقط برای سلامت روده‌های شما مفید نیست، بلکه می‌تواند به کاهش وزن شما هم کمک کند. تحقیقات نشان داده که انبه ممکن است به کنترل گرسنگی کمک کند، در نتیجه می‌تواند به شما کمک کند تا به اهداف تغذیه سالم خود پایبند باشید.
هضم انبه نسبت به غذاهای کم‌فیبر بیشتر طول می‌کشد، در نتیجه پس از خوردن آن و بدون نیاز به مصرف کالری زیاد، احساس سیری بیشتر و طولانی‌تری می‌کنید.
۱۲. کمک به حفظ سلامت پوست و مو
ویتامین‌های A، C و E آنتی‌اکسیدان‌هایی هستند که برای حفظ سلامت پوست و مو ضروری هستند. این ویتامین‌ها به مقابله با آسیب‌های هر روزه پوست شما کمک می‌کنند. استفاده مستقیم از این ویتامین‌ها روی پوست می‌تواند مفید باشد، به همین دلیل است که بسیاری از محصولات مراقبت از پوست حاوی آن‌ها هستند. اما شما به این مواد مغذی در رژیم غذایی خود هم نیاز دارید و انبه این نیاز را تامین می‌کند.
اگر از موهای آسیب‌دیده و درگیر موخوره خسته شده‌اید، می‌توانید ماسک موی انبه و آلوئه‌ورا را امتحان کنید. فقط کافی است یک انبه را با آلوئه‌ورا ترکیب کرده و یک قاشق غذاخوری روغن کرچک به آن اضافه کنید. سپس این ترکیب را روی ساقه موهایتان بمالید، ۲۰ دقیقه صبر کنید و سپس موها را بشویید.
حقایق جالب درباره انبه
حقایق جالبی در خصوص میوه انبه وجود دارد. در ادامه، به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
انبه در سراسر جهان به عنوان سلطان میوه‌ها شناخته می‌شود.
انبه از شرق هند، جزایر آندامان و برمه منشأ گرفته بود، اما امروزه در سراسر جهان محبوب است. اعتقاد بر این است که راهبان بودایی، این میوه را به مالزی و آسیای شرقی معرفی کردند.
هند بزرگترین تولیدکننده انبه است، اما صادرات بسیار کمی دارد؛ زیرا بیشتر محصول در داخل کشور مصرف می‌شود.
درختان انبه می‌توانند بسیار بلند رشد کنند و ارتفاع برخی از آن‌ها به ۳۰ متر می‌رسد. جالب‌تر اینکه درختان انبه می‌توانند تا ۳۰۰ سال میوه بدهند.
امروزه حدود ۴۰۰ نوع انبه در جهان وجود دارد.
روش نگهداری از انبه
در قسمت‌های مختلف جهان، انبه گونه‌های مختلفی دارد که در رنگ پوست، خواص و مزه باهم تفاوت دارند. با این حال در ایران عموما نوع انبه زرد که به انبه پاکستانی معروف است، پیدا می‌شود. نگهداری از هر گونه انبه متفاوت است، اما معمولاً در همه انواع آن، با رسیدن میوه، رنگ پوست تغییر می‌کند. همچنین با رسیدن بیشتر، نرم و شیرین می‌شود.
در اینجا به چند ترفند برای نگهداری بهتر انبه‌ها اشاره می‌کنیم:
انبه‌های نارس را در دمای اتاق نگه دارید. آن‌ها را در یک کیسه کاغذی قرار دهید تا فرآیند رسیدنشان سریع‌تر شود.
پس از رسیدن، آن‌ها را در یخچال نگهداری کنید تا روند رسیدن آن‌ها کند شود. انبه کامل و رسیده را تا ۵ روز در یخچال نگهداری کنید. می‌توانید انبه‌های پوست‌کنده و برش داده شده را در ظرف دربسته به مدت چند روز در یخچال نگهداری کنید.
برای نگهداری از انبه‌ها در فریزر، آن‌ها را پوست کنده و به اندازه‌های دلخواه خرد کنید. سپس انبه‌ها را در یک ظرف دربسته ریخته و تا ۶ ماه در فریزر نگهداری کنید. استفاده از انبه برای تهیه بستنی هم رایج است طرز تهیه بستنی انبه را در کتاب کاله مطالعه کنید.
تاریخچه انبه
میوه انبه، این سلطان میوه‌ها، یکی از محبوب‌ترین میوه‌های غنی از نظر تغذیه‌ای و با طعم، عطر و ویژگی‌های منحصربه‌فرد است. انبه یکی از میوه‌های فصلی خوشمزه است که در مناطق گرمسیری رشد می‌کند و اعتقاد بر این است که این درخت، از دشت‌های پایین هیمالیا در شبه قاره هند سرچشمه می‌گیرد. از نظر گیاه‌شناسی، این میوه هم‌خانواده درختان میوه گرمسیری مانند بادام هندی و پسته است.
هر میوه انبه حدود ۵ تا ۱۵ سانتی‌متر طول و ۴ تا ۱۰ سانتی‌متر عرض دارد و شکل معمولی آن انبه‌ای‌شکل، یا گاهی بیضی یا گرد است. وزن آن هم از ۱۵۰ تا حدود ۷۵۰ گرم متغیر است. پوست بیرونی انبه صاف است و انبه‌های نارس به رنگ سبز دیده می‌شوند، اما در میوه‌های رسیده بسته به نوع آن، به رنگ‌های زرد طلایی، قرمز زرشکی، زرد یا نارنجی متمایل به قرمز تبدیل می‌شود. فصل انبه تازه از آوریل (اوایل فروردین) تا اوت (اواخر تابستان) ادامه دارد.
سوالات متداول درباره انبه و خواص آن
در این مطلب در خصوص خواص انبه، ۱۳ خاصیت شگفت‌انگیز انبه را بررسی کردیم و با حقایق جالبی در خصوص این میوه استوایی آشنا شدیم. در ادامه، به برخی از سوالات متداول شما در خصوص مصرف انبه پاسخ می‌دهیم.
اصلی‌ترین خواص انبه برای سلامتی چیست؟
انبه می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان را کاهش دهد، کم‌خونی را درمان کند، سلامت کبد و مغز را بهبود بخشد، به هضم سالم و حفظ سلامت دستگاه گوارش کمک کرده و بینایی را تقویت کند.
آیا می‌توانم هر روز انبه بخورم؟
انبه را می‌توان به صورت روزانه و به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف کرد. با این حال، اعتدال را فراموش نکنید. مراقب سهم خود باشید و در هر روز، فقط ۱ فنجان انبه تازه یا نصف فنجان انبه خشک مصرف کنید.
خواص انبه برای کودکان چیست؟
انبه برای کودکان بی‌خطر است. این میوه به هضم غذا کمک کرده و سیستم ایمنی کودک را تقویت می‌کند. می‌توانید گوشت میوه انبه را له کرده و به غذای کودک خود اضافه کنید. با این حال توصیه می‌شود قبل از انجام این کار، حتما با پزشک کودکتان مشورت کنید.
بهترین روش پوست کندن انبه کدام است؟
می‌توانید پوست انبه را با چاقو جدا کنید. برای این کار، یک برش کم‌عمق زیر پوست انبه ایجاد کنید و سپس آن را به صورت نوارهای نازک، پوست بکنید. می‌توانید از پوست‌کن سبزیجات نیز استفاده کنید. انبه را روی تخته برش قرار دهید و پوست آن را به کمک پوست‌کن جدا کنید. حتی می‌توانید از دستان خود برای پوست گرفتن میوه استفاده کنید. ساقه میوه رسیده را پیدا کنید و به آرامی قسمتی از پوست اطراف آن را بردارید. این کار را تا زمانی که کل میوه را پوست بگیرید، تکرار کنید.
اگر در میراث غنی آشپزی ایرانی غرق شوید قطعا یکی از جذاب‌ترین‌ها کیک یزدی است. این شیرینی لذیذ با طعم‌ها و بافت‌های بی‌نظیر خود، تقریبا باب طبع همه ما ایرانی‌هاست. آنقدر که قبلا در کتاب کاله طرز تهیه کیک یزدی را به روش‌های مختلف آورده بودیم تا هر زمان دلتان خواست آن را در منزل تهیه کنید. اما حالا که این شیرینی اینقدر جذاب است و حتی آنقدر در زندگی ما ایرانی‌ها جا باز کرده که همه ما دوستش داریم، در ادامه این مقاله به بررسی ارزش غذایی کیک یزدی می‌پردازیم، کالری کیکی یزدی را بررسی می‌کنیم و راهکارهایی را برای مدیریت و کاهش تاثیر کالری آن بدون از دست دادن طعم و مزه‌اش ارائه می‌دهیم.
مواد مغذی و جدول ارزش غذایی کیک یزدی
کیک یزدی ترکیبی از مواد ضروری است که هر کدام از آن‌ها به طعم متمایز آن کمک می‌کنند. ترکیبات اولیه کیک یزدی شامل آرد، شکر، تخم‌مرغ، روغن و اسانس وانیل است. با این وجود ترکیب این مواد با هم که در نهایت یک کیک یزدی خوشمزه را به شما می‌دهد که در مجموع بخشی از کالری، پروتئین، چربی و کربوهیدرات بدن شما را تامین می‌کنند. کیک یزدی یا با ماست یا با شیر یا آب تهیه می‌شود که طرز تهیه کیک یزدی با آب و طرز تهیه کیک یزدی با شیر را می‌توانید در کتاب کاله بخوانید.
جدول ارزش غذایی کیک یزدی
چربی کل
۲۷.۳۷ گرم
کلسترول
۱۱۱.۸۵ میلی‌گرم
سدیم
۳۴.۳۲ میلی‌گرم
پتاسیم
۱۶۶.۳۲ میلی‌گرم
کربوهیدرات کل
۲۹.۶ گرم
شکر
۱۲.۹۱ گرم
فیبر رژیمی
۱.۳۳ گرم
پروتئین
۶.۰۳ گرم
ویتامین C
۰.۳ میلی‌گرم
ویتامین A
۰.۳ میلی‌گرم
آهن
۰.۷ میلی‌گرم
کلسیم
۷۳.۱ میلی‌گرم
جدول ارزش غذایی کیک یزدی برای هر ۱۰۰ گرم
میزان کالری کیک یزدی
هر کیک یزدی، بسته به اندازه و ترکیب مواد استفاده شده در آن، مقداری متفاوت از کالری دارد. اما به طور معمول، هر ۱۰۰ گرم کیک یزدی حدود ۳۵۰ تا ۴۵۰ کالری دارد. اگرچه مصرف معتدل این شیرینی می‌تواند همچنان در چارچوب رژیم غذایی متعادل باشد، اما مصرف بیش از حد آن می‌تواند باعث افزایش وزن و مشکلات سلامتی دیگر شود.
روش‌های کاهش کالری کیک یزدی
برای کاهش کالری این شیرینی خوشمزه و حفظ سلامتی خود خوب است حتما این کیک را در منزل تهیه کنید و مواد آن را به درستی انتخاب کنید.
۱. کاهش میزان روغن: از روغن نباتی کمتری در تهیه کیک استفاده کنید یا روغن زیتون را جایگزین کنید که حاوی چربی‌های ناسالم کمتری است.
۲. کاهش مقدار شکر: میزان شکر مورد استفاده را کاهش داده و از انواع شیرین‌کننده‌های طبیعی مانند عسل یا استویا استفاده کنید.
۳. استفاده از آرد گندم کامل: در صورت امکان، از آرد گندم کامل به جای آرد سفید استفاده کنید که حاوی فیبر بیشتری است و مصرف طولانی‌مدت آن باعث احساس سیری بیشتر می‌شود.
۴. افزودنی‌های مغذی را اضافه کنید: با افزودن میوه‌های تازه مانند انواع توت‌ها یا سیب‌های خرد شده، محتوای غذایی کیک یزدی را تقویت کنید. همچنین می‌توانید آجیل‌های خرد شده مانند بادام، گردو یا پسته را برای معرفی مواد مغذی ارزشمند و یک ترد لذت بخش اضافه کنید.
۵. میزان مصرف را کنترل کنید: برش‌های کوچک‌تر از کیک یزدی را انتخاب کنید تا کالری دریافتی را محدود کنید و در عین حال طعم این شیرینی خوشمزه را همیشه بچشید.
۶. تعادل با میوه‌ها و سبزیجات: کیک خود را با میوه‌های تازه همراه کنید تا ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر ضروری را به وعده غذایی خود اضافه کنید.
میزان مصرف توصیه شده روزانه کیک یزدی
میزان مصرف توصیه شده کیک یزدی برای حفظ سلامتی و کنترل وزن حدود یک یا دو قاشق غذاخوری در روز است. این مقدار معمولا کافی است تا از مزایای مواد مغذی کیک یزدی بهره‌مند شوید و در عین حال از دریافت کالری اضافی هم جلوگیری کنید.
فعالیت مورد نیاز برای سوزاندن کالری کیک یزدی
اگر هم به هر دلیلی کیک یزدی مصرف کرده‌اید که نوش جان‌تان! اما برای سوزاندن ۱۲۰ کالری که تقریبا حدود نصف یک کیک یزدی است خوب است یکی از فعالیت‌های زیر را انجام دهید:
۱۸ دقیقه دوچرخه‌سواری
۱۲ دقیقه دویدن
۴۴ دقیقه تمیز کردن خانه
سوالات رایج در مورد کیک یزدی
کیک یزدی به عنوان یک خوراکی فریبنده در سنت آشپزی ایرانی است، اما مهم است که به محتوای کالری آن توجه داشته باشید. با ایجاد تغییرات ساده و در عین حال موثر مانند استفاده از مواد سالم و کنترل میزان مصرف می‌توانید از این شیرینی خوشمزه همیشه لذت ببرید و در عین حال سبک زندگی سالمی داشته باشید. پس همیشه به یاد داشته باشید، تعادل و اعتدال کلید لذت بردن از کیک یزدی است بدون اینکه به سلامت کلی شما آسیبی وارد شود.
مواد لازم برای تهیه کیک یزدی چیست؟
اصلی‌ترین مواد لازم برای تهیه کیک یزدی شامل آرد همه منظوره، بیکینگ پودر، تخم مرغ، شکر سفید، کره، ماست، هل آسیاب شده، گلاب، بادام یا پسته خلال شده می‌شود.
چطور کالری کیک یزدی را بسوزانیم؟
برای سوزاندن کالری این شیرینی خوشمزه باید یکی از فعالیت‌های دویدن، دوچرخه‌سواری و تمیز کردن خانه را انجام دهید.
در آشپزی ایرانی، عدس‌پلو یکی از غذاهای محبوب و معتبر است که با ترکیب عدس، برنج، انواع گوشت و چاشنی‌های مختلف در کنار کشمش و خرما تهیه می‌شود. در این مقاله، به بررسی ادویه عدس پلو و اهمیت و نقش آن در طعم و عطر این غذا پرداخته خواهد شد. اما قبل از آن خوب است مروری بر طرز تهیه عدس پلو که قبلا در کتاب کاله آمده داشته باشید.
نقش چاشنی و ادویه در آشپزی ایرانی
چاشنی‌ها در آشپزی ایرانی نقش بسیار مهمی دارند و به غذاها طعم، عطر و رنگی ویژه می‌بخشند. در آشپزی ایرانی، انواع مختلفی از چاشنی استفاده می‌شود که به تنوع و غنای فراوان آشپزی این کشور کمک می‌کنند. قبلا در کتاب کاله ادویه زرشک پلو و ادویه لوبیا پلو و ادویه ماکارونی را بررسی کرده بودیم و اینجا لازم است چاشنی یک پلوی خوشمزه دیگر یعنی عدس پلو را هم بررسی کنیم.
ادویه های مناسب عدس پلو
در ادامه به معرفی و توضیح چاشنی‌های اصلی مورد استفاده در عدس پلو می‌پردازیم:
زعفران: زعفران به عدس پلو غنای رنگ و طعم متفاوتی می‌بخشد. این چاشنی اغلب برای طعم‌دهی و تزئین روی این غذای خوشمزه استفاده می‌شود. بهترین روش دم کردن زعفران را هم در کتاب کاله می‌توانید بخوانید.
دارچین: عطر و طعم دارچین با طعم ملایم عدس پلو ترکیب می‌شود و به غذا عمق و دلپذیری می‌بخشد. دارچین در عدس پلو نقش عصای جادویی را بازی می‌کند پس از آن غافل نشوید.
هل و داراچین: این دو چاشنی با هم ترکیب می‌شوند تا طعم گرم و معطری به این پلوی جذاب ببخشند. هل تندی و دارچین عطری دلپذیر را به این غذا اضافه می‌کنند.
زیره: زیره با طعم تلخ و گرم خود به این پلو، تنوعی دیگر از طعم و عطر اضافه می‌کند و آن را از دیگر غذاهای برنجی متمایز می‌سازد.
پودر گل محمدی: یکی دیگر از چاشنی‌هایی که می‌تواند این پلو را خوشمزه کند قطعا پودر گل محمدی است که بهتر است اگر از گوشت استفاده می‌کنید حتما روی گوش بریزید.
تخم گشنیز: اگر دوست دارید عطر سبزی گشنیز را داشته باشید می‌توانید از تخم گشنیز برای تهیه این غذا استفاده کنید.
ادویه پلویی: یکی از چاشنی‌های کار راه‌انداز برای همه غذاهای پلویی همین گزینه است. این چاشنی که یک چاشنی ترکیبی است را می‌توانید به راحتی از تمام فروشگاه‌ها تهیه کنید اما طرز تهیه ادویه پلویی در منزل را می‌توانید در کتاب کاله بخوانید.
طرز تهیه ادویه ترکیبی مناسب این غذا
اگر خیلی اهل مصرف عدس پلو هستید، بد نیست مقداری چاشنی ترکیبی برای این غذای خوشمزه تهیه کنید برای این کار کافی است چاشنی‌های که در بالا گفتیم را به میزان مناسب با هم مخلوط کنید تا یک گزینه خوب برای تهیه این غذا داشته باشید.
طریقه مصرف ادویه عدس پلو
یک راز خوشمزه شدن عدس پلو این است که چاشنی درست این غذا را با توجه به مواد داخلش استفاده کنید. بسته به این که عدس پلوی خود را با گوشت تهیه می‌کنید با به صورت ساده طریقه مصرف چاشنی فرق دارد. اگر عدس پلو را با گوشت چرخ کرده تهیه کردید درست مثل آموزش طرز تهیه عدس پلو با گوشت که در کتاب کاله قبلا برایتان تهیه کرده بودیم، چاشنی را به گوشت اضافه کنید. این قانون برای گوشت مرغ هم کاربرد دارد. طرز تهیه عدس پلو با مرغ را هم می‌توانید در کتاب کاله بخوانید.
اما اگر عدس پلوی ساده درست می‌کنید بهتر است آن را به عدس اضافه کنید تا قشنگ به خورد عدس برود و غذایتان را خوشمزه و خوش‌عطر کند. پس ادویه عدس پلو بدون گوشت را به درستی استفاده کنید تا غذایی متفاوت داشته باشید.
فوت و فن عدس پلو نذری
احتمالا همه ما وقتی اسم عدس پلو می‌آید یاد عدس پلو نذری هم میفتیم. واقعیت این است که یکی از دلایل خوشمزه شدن و فوت و فن عدس پلو نذری این است که چاشنی به میزان کافی و درست در این غذا استفاده می‌شود.
طرز تهیه عدس پلو به زبان ساده
حالا که با چاشنی‌های مناسب این غذا کامل آشنا شدید نوبت آن است که مواد اولیه عدس پلو و طرز تهیه عدس پلو را هم مرور کنیم.
مواد لازم برای تهیه عدس پلو ساده
برنج: دو پیمانه
عدس: یک پیمانه
گوشت چرخ کرده: ۲۰۰ گرم
پیاز: یک عدد
ادویه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم
کشمش و خرما: به مقدار لازم
طرز تهیه عدس پلو ساده
برای تهیه عدس پلو باید ابتدا برنج و عدس را خوب بخیسانید بعد عدس را بپزید تا حدی که پوستش کنده نشود و سالم بماند بعد پیاز را خرد و در مقداری روغن سرخ کنید. در نهایت گوشت چرخ کرده را در همان تابه تفت دهید و بگذارید خوب سرخ شود بعد چاشنی مناسب را اضافه کنید و اجازه دهید به خرد گوشت برود. حالا یا برنج را کته کنید که در این حالت عدس و مخلوط گوشت را با برنج مخلوط کرده و مقداری روغن رویش بریزید و بگذارید آبش بخار شود و بعد دم کنید و در نهایت رویش زعفران دم کرده بریزید. یا اینکه آبکش کنید که در آن یک لایه برنج بریزید و سپس یک لایه از عدس و بعد مخلوط گوشت و با زعفران دم کرده بگذارید دم بکشد. عدس پلوی غذای ساده‌ای است پس حتما آن را در برنامه غذایی‌تان قرار دهید.
حتی اگر نمی‌دانید ژلاتین چیست، احتمالا بدون اینکه متوجه باشید آن را خورده‌اید، چون این ماده اغلب در پس زمینه بسیاری از غذاهای خوشمزه وجود دارد. البته، واقعا نمی‌توانید طعم ژلاتین را بچشید، بنابراین به‌خاطر همین احتمالا تا الان متوجه نشده‌اید که ژلاتین در غذایتان بوده، اما واقعیت این است که وجود ژلاتین در غذا به ایجاد بافت مناسب و افزایش ارزش غذایی غذا کمک شایانی می‌کند. اما ژلاتین واقعا چیست و چه کاربردهایی دارد؟ در ادامه این مقاله پاسخ این سوال و هر آنچه باید در مورد ژلاتین بدانید را بررسی می‌کنیم.
به بیان ساده، ژلاتین یک پروتئین طبیعی مشتق شده از کلاژن خام است که یک محصول جانبی و ایمن از صنعت گوشت به شمار می‌رود. این پروتئین جذاب شامل ۱۸ آمینو اسید است که برخی از آن‌ها بخشی ضروری از یک رژیم غذایی سالم هستند.
تولید ژلاتین تحت قوانین سختگیرانه‌ای در دنیا انجام می‌شود بنابراین سلامت آن تضمین شده است چون تمام مواد خام مورد استفاده در تولید ژلاتین تحت آزمایش و کنترل دقیق قرار می‌گیرند تا حداکثر کیفیت، ایمنی و قابلیت ردیابی را تضمین کنند.
از آنجایی که ژلاتین از یک منبع طبیعی می‌آید، به عنوان یک ماده غذایی رایج و نه افزودنی در نظر گرفته می‌شود، به عبارتی ژلاتین محصول غذایی غیر GMO یا همان بدون هیچ‌گونه تغییرات ژنتیکی به شمار می‌رود از طرف دیگر یک ماده غذایی بدون کلسترول و بدون هیچ حساسیت‌زایی هم است، به این معنی که با استانداردهای سلامت کاملا مطابقت دارد.
انواع ژلاتین چیست ؟
به طور کلی، ژلاتین تولیدی به دو شکل وجود دارد که ممکن است در فروشگاه مواد غذایی محلی خود متوجه آن شده باشید:
ژلاتین پودر شده
ژلاتین ورقه‌ای (یا برگه)
ژلاتین از چه چیزی ساخته می‌شود؟
بعد از این که متوجه شدیم ژلاتین چیست نوبت آن است که ببینیم ژلاتین از چه ساخته می‌شود. ژلاتین معمولا از پوست و استخوان گاو و خوک تهیه می‌شود. اما فقط محدود به این دو حیوان نیست گاهی تولیدکنندگان ژلاتین را با پردازش استخوان، غضروف و پوست حیوانات دیگر هم تولید می‌کنند. از جمله حیوانات دیگری که از پوستشان برای تولید ژلاتین استفاده می‌شود می‌توان به ماهی اشاره کرد.
به طور کلی می‌توان گفت برای تولید ژلاتین در فرآیند خاص کلاژن، پروتئین فیبری که ماهیچه‌ها، استخوان‌ها و پوست را به هم متصل می‌کند، استخراج می‌کنند و آن را به ژلاتین که ماده‌ای بی‌طعم، بی‌رنگ و ژله‌مانند است تبدیل می‌کنند. بنابراین با تولید ژلاتین بخش عمده بدن حیوانات مصرف می‌شود و این مانع از هدر رفتن می‌شود.
ژلاتین: ماده همه کاره
به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد ژله‌ای مانند و غلیظ‌کننده بودن ژلاتین، معمولا از آن به عنوان یک عنصر اصلی در مواد غذایی از جمله پاستیل استفاده می‌شود و بسیاری از افراد در سراسر جهان از آن در آشپزی خانگی استفاده می‌کنند. طرز تهیه پاستیل با پودر ژلاتین را می‌توانید در کتاب کاله مطالعه کنید.
اما علاوه بر اینکه ژلاتین یک ماده غذایی است، در صنعت داروسازی در تولید کپسول‌های سخت و نرم برای تحویل ایمن مواد فعال دارویی هم استفاده می‌شود. بنابراین احتمالا بدون اینکه متوجه شوید ژلاتین را روزانه به طور منظم مصرف می‌کنید.
از طرف دیگر ژلاتین به عنوان یکی از اجزای اصلی ژله است. بنابراین حالا که متوجه شدید ژلاتین چطور در زندگی روزمره شما خودش را جا داده، خوب است بدانید که ژلاتین چطور تهیه می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت هر زمان که گوشت را روی استخوان یا پوست بپزید، در اصل کلاژن را به ژلاتین تبدیل می‌کنید.
بنابراین سری بعد که یک مرغ کامل را کباب کردید، بعد از سرد شدن به سینی مرغ برشته نگاهی بیندازید، ممکن است متوجه شوید که با آب آن ژله تشکیل شده است. این همان ژلاتین است. آن را بچشید احتمالا طعمش به نظرتان دلپذیر بیاید و به همین خاطر است که از ژلاتین برای تقویت طعم در صنایع غذایی استفاده می‌کنند.
ژلاتینی که به طور طبیعی می‌خورید همان ژلاتینی است که در محصولات غذایی استفاده می‌شود. تنها تفاوت این است که ژلاتین تولید انبوه فرآیند استخراج پیچیده و ایمن را طی کرده که به تصفیه و خالص‌سازی ژلاتین کمک می‌کند تا بتواند یک ماده کاربردی باشد که تولیدکنندگان مواد غذایی، سرآشپزها و آشپزها از آن استفاده کنند.
ویژگی‌های کلیدی ژلاتین چیست؟
ژلاتین به دلیل خواص و ویژگی‌های منحصر به فرد آن یک فرآورده ارزشمند است.
ژلاتین در دمای بدن ذوب می‌شود و حس فوق‌العاده‌ای به آن می‌دهد و همین قابلیت آن را برای شیرینی‌پزی، تهیه آدامس، آب نبات‌های جویدنی و بسیاری دیگر از محصولات لبنی، گوشت و دسر ایده‌آل می‌کند.
این ماده غذای که توسط طبیعت طراحی شده، با حساسیت کم، کاملا با بدن انسان سازگار است و بنابراین یک ماده کمکی و زیستی عالی برای کاربردهای دارویی و پزشکی است.
ژلاتین یک پروتئین طبیعی است که بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود، به شماره E (یا همان شماره افزودنی‌ها) نیاز ندارد و برای محصولات دارای برچسب تمیز عالی است.
دارای برگشت‌پذیری حرارتی است به این معنی که می‌توان ژلاتین را تا حد یک مایع گرم کرد، به صورت ژل خنک کرد، سپس بدون آسیب‌دیدگی گرم کرده و دوباره خنک کرد.
ژلاتین شفاف و بدون طعم است، بنابراین می‌توان از آن در ترکیبات مختلف در رنگ‌ها و طعم‌های مختلف استفاده کرد.
موارد استفاده و فواید ژلاتین چیست ؟
حالا که متوجه شدیم ژلاتین چیست بهتر است خواص و فواید ژلاتین را هم بررسی کنیم چون ژلاتین فواید زیادی برای سلامتی دارد. در ادامه بخشی از این خواص و فواید را بررسی می‌کنیم. اما قبل از این خوب است بدانید که از جمله موارد اصلی مصرف ژلاتین می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
استفاده در مارمالاد و مربا
استفاده برای روکش قرص‌ها
استفاده برای تهیه ژله و پاستیل
استفاده در تهیه انواع دسر
۱. کمک به حفظ بافت‌های سالم بدن
ژلاتین در خالص‌ترین شکل پودری خود، دارای محتوای پروتئین بالایی است و پروتئین یک درشت مغذی است، به این معنی که بدن برای عملکرد به مقادیر قابل‌توجهی از آن نیاز دارد.
دستورالعمل‌های غذایی برای آمریکایی‌ها توصیه می‌کند که بزرگسالان بسته به سن و جنس خود، روزانه ۴۶ تا ۵۶ گرم پروتئین مصرف کنند. این بدان معناست که به طور متوسط، پروتئین باید ۱۰ تا ۳۵ درصد از کالری دریافتی روزانه یک فرد را تشکیل دهد.
پروتئین‌ها منبع مورد اعتماد ضروری هستند چون به ساخت و نگهداری بافت‌های بدن، حمایت از عملکرد مناسب اندام‌های مختلف کمک می‌کنند و ضمنا به عنوان آنزیم و هورمون کاربرد دارند.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان می‌دهد که یک مکمل حاوی ویتامین C و ژلاتین ممکن است به ترمیم بافت‌های بدن در ورزشکاران و جلوگیری از آسیب بافتی کمک کند.
۲. مراقبت از پوست
درست است که ژلاتین یک ماده خوراکی است اما در لوازم بهداشتی و آرایشی هم از آن استفاده می‌شود. کلاژن به حفظ خاصیت ارتجاعی پوست کمک می‌کند. با افزایش سن، بدن کلاژن از دست می‌دهد. پوست شل می‌شود و ممکن است چین‌و‌چروک و خطوطی روی پوست ایجاد شود.
خوردن ژلاتین ممکن است به افزایش سطح کلاژن و حمایت از خاصیت ارتجاعی پوست کمک کند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که مصرف کلاژن به پوست کمک می کند رطوبتش را حفظ کند و چین و چروک را کاهش دهد.
۳. کمک به هضم غذا
ژلاتین حاوی اسید گلوتامیک است که بدن می‌تواند آن را به گلوتامین تبدیل کند. این ماده ممکن است کمک کند تا پوشش مخاطی سالمی در معده ایجاد شود و در نتیجه هضم غذا راحت‌تر صورت بگیرد.
۴. مدیریت قند خون
یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ نشان داد که گلیسین، اسید آمینه موجود در ژلاتین، ممکن است به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند تا وضعیت قند خونشان را مدیریت کنند. با این حال، برخی از غذاهای مبتنی بر ژلاتین، مانند آب نبات‌های صمغی، محتوای قند بالایی دارند و بنابراین برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مناسب نیستند.
۵. استحکام استخوان
ژلاتین حاوی لیزین است که در سلامت عضلات و استخوان‌ها نقش دارد. لیزین به طور کل به جذب کلسیم در بدن کمک می‌کند و در نتیجه به قوی نگه داشتن استخوان‌ها و جلوگیری از تحلیل استخوان‌ها کمک می‌کند.
مطالعات مشاهده‌ای محدود، ارتباطی بین دریافت آمینو اسید و افزایش تراکم استخوان پیدا کرده‌اند. علاوه بر این، تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۷ نشان داده است که وقتی موش‌های دارای کمبود منیزیم ژلاتین مصرف می‌کنند، تاثیر مثبتی بر تراکم استخوان آن‌ها دارد.
با این حال، برای تایید اینکه آیا خوردن ژلاتین می‌تواند سلامت استخوان را در انسان بهبود بخشد، تحقیقات بیشتری لازم است.
۶. بهبود کیفیت خواب
ژلاتین حاوی سطوح بالایی از اسید آمینه گلیسین است. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که گلیسین ممکن است کیفیت خواب و سایر عملکردهای عصبی را بهبود بخشد. با این حال، محققان به طور خاص مصرف ژلاتین را برای بهبود خواب توصیه نکرده‌اند.
۷. کاهش وزن
مصرف محصولات مبتنی بر ژلاتین به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل ممکن است به کاهش وزن به دلیل پروتئین بالا و محتوای کم کالری ژلاتین کمک کند. پروتئین به افراد کمک می‌کند تا احساس سیری کامل داشته باشند و احتمال پرخوری را کاهش دهند.
با این حال، برخی از منابع ژلاتین مانند آب نبات‌های جویدنی دارای محتوای قند بالایی هستند بنابراین خوب است از منابع کم قند ژلاتین استفاده کنید، به خصوص اگر کاهش وزن یک هدف باشد.
۸. سلامت مو
بر اساس تحقیقات قدیمی‌تر، مصرف ژلاتین ممکن است به سلامت مو هم کمک کند. یک مطالعه قدیمی‌تر بهبودهایی را در رشد مو در میان افراد مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک که مکمل ژلاتین-سیستین مصرف می‌کردند، نشان داده است.
اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه برای مصرف ژلاتین چیست ؟
همانطور که در این مقاله متوجه شدیم ژلاتین چیست خوب است این را هم بدانیم که به طور کلی ژلاتین ماده‌ای بی‌خطر است اما خوب است میزان مصرف آن در حد متعادل نگه داشته شود و زنان باردار و شیرده و کودکان با دقت بیشتری میزان دوز مصرفی‌شان را رعایت کنند.
میزان مصرف خوراکی ژلاتین: ژلاتین معمولا در غذاها و داروها مصرف می‌شود و تقریبا بی‌خطر است. اما مصرف دوزهای بالای ۱۵ گرم در روز ممکن است خطر عوارض جانبی از جمله گلودرد، لثه‌های متورم و زخم‌های دهان را افزایش دهد.
میزان مصرف ژلاتین برای کودکان: نوع خاصی از ژلاتین، به نام ژلاتین تانات، احتمالا زمانی که از راه خوراکی به عنوان دارو تا ۵ روز مصرف شود، بی‌خطر است. در کودکان زیر ۳ سال یا با وزن کمتر از ۱۵ کیلوگرم، مصرف ۲۵۰ میلی‌گرم ژلاتین تانات چهار تا ۵ بار در روز بی‌خطر به نظر می‌رسد. در کودکان بالای ۳ سال یا با وزن بیش از ۱۵ کیلوگرم، مصرف ۵۰۰ میلی گرم ژلاتین تانات چهار بار در روز تا ۵ روز بی‌خطر محسوب می‌شود.
حالا که متوجه شدیم ژلاتین چیست خوب است جواب برخی از سوالات رایج در مورد ژلاتین را هم مرور کنیم. اما قبل از آن باز هم تاکید می‌کنیم که از ژلاتین معمولا برای تهیه غذاها، لوازم آرایشی و سایر محصولات استفاده می‌شود. به عنوان دارو، از اشکال مختلف ژلاتین، از جمله ژلاتین ساخته شده از پوست الاغ و تانات ژلاتین استفاده می‌شود. بنابراین خوب است با یک مشاور بهداشتی برای میزان و دوز خاصی از ژلاتین برای بیماران خاص مشورت شود.
ژلاتین گیاهی است یا وگان؟
ژلاتین گیاهی یا وگان نیست چون از بافت حیوانی فرآوری شده به دست می‌آید.
آیا ژلاتین فاقد گلوتن است؟
ژلاتین بدون گلوتن است. با این حال، برخی از محصولات حاوی آن، مانند سوپ و دسر، ممکن است حاوی گلوتن باشند.
آیا ژلاتین پروتئین است؟
ژلاتین یک محصول با پروتئین بالا است. به عنوان مثال، ۱۰۰ گرم پودر ژلاتین خشک حاوی بیش از ۸۵ گرم پروتئین است.
ماسکارپونه یکی از خامه‌ای‌ترین و خوشمزه‌ترین انواع پنیر است که با چربی دو برابر بیشتر از پنیر خامه‌ای معمولی، بهترین گزینه برای تهیه انواع چیزکیک، مافین و غذاهایی مانند ریزوتو به حساب می‌آید. اما ماسکارپونه احتمالا بیشتر از هرچیز شهرت خود را مدیون تیرامیسو، دسر شکلاتی-قهوه‌ای ایتالیایی باشد. به مطالعه این مقاله ادامه دهید تا بگوییم پنیر ماسکارپونه چیست و چه کاربردهایی دارد.
پنیر ماسکارپونه چیست ؟
ماسکارپونه پنیری سفیدرنگ، غلیظ و خامه‌ای است که ریشه‌های آن به کشور ایتالیا بازمی‌گردد. از آنجایی که این پنیر مقادیر بسیار زیادی چربی دارد، می‌توانید منتظر بافتی نرم و کره‌مانند باشید که به آسانی روی نان پخش می‌شود.
علیرغم تمام شباهت‌هایش به پنیر خامه‌ای آمریکایی، ماسکارپونه پنیری واقعا منحصر به فرد است. برای مثال خبری از طعم ترش پنیر خامه‌ای فیلادلفیا نیست. از سوی دیگر، این پنیر به صورت همزمان مزه‌هایی شیرین و اسیدی را زیر زبان می‌آورد. مقدار بالای چربی هم به این معناست که درست همان لحظه‌ای که ماسکارپونه را گاز می‌زنید، در دهان آب می‌شود.
معمولا از این نوع پنیر در تیرامیسو و سایر دسرهای ایتالیایی استفاده می‌کنند، اما ماسکارپونه کاربردهایی بسیار بیشتر از این دارد. برای مثال می‌توان آن را به غذاهای غیر شیرین مانند ریزوتو و کیک مرغ اضافه کنید. یا می‌توانید با آن مثل پنیر صبحانه رفتار کنید و ماسکارپونه را به نان تست یا نان بیگل بمالید.
ناگفته نماند که ماسکارپونه برای نخستین بار طی عصر رنسانس و در «لامباردی» تهیه شد، منطقه‌ای در شمال ایتالیا که به اسوبوکو (فیله گوساله پخته شده در شراب) و ریزوتوهای افسانه‌ای شهرت دارد. پنیرسازان عصر رنسانس، این محصول تخمیری و لبنی نوظهور را در قالب دَلَمه‌های تازه پنیر می‌فروختند و در کار خود واقعا موفق بودند.
حقایق و ارزش‌های غذایی پنیر ماسکارپونه چیست ؟
یک قاشق غذاخوری پنیر ماسکارپونه (معادل ۲۸ گرم) چنین مشخصاتی دارد:
ماده غذایی
مقدار
ارزش روزانه
کالری
۱۲۲
–
چربی کل
۱۳ گرم
۱۷ درصد
چربی اشباع
۷.۶ گرم
۳۸ درصد
چربی ترانس
۰.۲ گرم
–
چربی چنداشباع‌نشده
۰.۵ گرم
–
چربی تک‌اشباع‌نشده
۳.۳ گرم
–
کلسترول
۳۸ میلی‌گرم
۱۳ درصد
سدیم
۱۲۲ میلی‌گرم
۵ درصد
مجموع کربوهیدرات
۰.۹ گرم
۰
فیبر رژیمی
۰
۰
شکر
۰.۷ گرم
–
پروتئین
۱.۳ گرم
–
ویتامین D
۰.۲ میکروگرم
۱ درصد
کلسیم
۲۲ میلی‌گرم
۲ درصد
آهن
۰.۱ میلی‌گرم
۰
پتاسیم
۳۰.۷ میلی‌گرم
۱ درصد
کافئین
۰
–
همانطور که در جدول بالا می‌بینید، بخش اعظمی از ماسکارپونه را چربی تشکیل داده و به همین خاطر است که این پنیر شکلی بسیار خامه‌ای و نرم دارد.
بهترین جایگزین‌ها برای پنیر ماسکارپونه چیست ؟
اگر تهیه پنیر ماسکارپونه برایتان دشوار است، نیازی به نگرانی نیست و می‌توانید از محصولاتی که در ادامه آورده‌ایم به عنوان جایگزین استفاده کنید.
خامه تازه: Crème fraîche یا خامه تازه احتمالا نزدیک‌ترین ماده لبنی به ماسکارپونه باشد، هم از نظر طعم و هم بافت. البته خامه تازه مقداری اسیدی‌تر و ترش‌تر از ماسکارپونه است.
خامه لخته: Clotted Cream یا خامه لخته محصولی انگلیسی است که می‌تواند در بسیاری از دستورهای پخت، جایگزین ماسکارپونه شود. اگرچه این محصول اصلا پنیر نیست اما مزه‌هایی مشابه را زیر زبان می‌آورد و مقدار زیادی هم چربی دارد.
ریکوتا: پنیر ریکوتا (Ricotta) را می‌توانید در نان و شیرینی جایگزین ماسکارپونه کنید. اما بزرگترین تفاوتی که به وجود می‌آید در بافت خواهد بود. برای اینکه پنیری خامه‌ای‌تر داشته باشید، می‌توانید ریکوتا را پیش از افزودن به غذا، بزنید.
پنیر خامه‌ای: بسیاری از اوقات از پنیر خامه‌ای (Cream Cheese) و ماسکارپونه به صورت همزمان استفاده می‌شود، بنابراین پنیر خامه‌ای معمولا جایگزینی مناسب به حساب می‌آید، خصوصا در نان‌پزی و شیرینی‌پزی. اگر مایل به شبیه‌سازی هرچه بیشتر بافت و یکپارچگی ماسکارپونه در ریزوتو و سوپ بودید، یک قاشق خامه ترش یا خامه زده‌شده به آن اضافه کنید.
روش‌های مختلف استفاده از پنیر ماسکارپونه چیست ؟
همانطور که تا الان متوجه شدیم، پنیر ماسکارپونه را می‌توان در انواع و اقسام غذاها و دسرهای ایتالیایی پیدا کرد. بنابراین اگر دنبال چند ایده برای استفاده از پنیر ماسکارپونه می‌گردید تا دوستان و اعضای خانواده را شگفت‌زده کنید، این بخش از مقاله را حتما بخوانید.
رد ولوت: کیک رد ولوت یکی از خوشمزه‌ترین و خوش‌رنگ و لعاب‌ترین کیک‌هایی است که می‌توانید در منزل بپزید و پنیر ماسکارپونه باعث می‌شود طعم و بافتی بی‌نظیر پیدا کند. ردولوت را می‌توانید هم به شکل کیک و هم به شکل کاپ‌کیک تهیه کنید.
تیرامیسو: پنیر ماسکارپونه بخش اعظمی از شهرت خود را مدیون این دسر معرکه است و شما هم باید یک روز خودتان را به یک کیک تیرامیسو خانگی دلچسب مهمان کنید. فرایند آماده‌سازی تیرامیسو کمتر از ۱ ساعت زمان می‌برد و برای تهیه آن نیاز به موادی ساده دارید.
کیک مرغ با پنیر ماسکارپونه: کیک مرغ اگرچه در اسم و ظاهر مثل یک کیک شیرین به نظر می‌رسد، اما در اصل سالادی شبیه به الویه است که پنیر، پیازچه، گردو و مرغ را با یکدیگر ترکیب می‌کند و بهترین گزینه برای مهمانی‌ها و دورهمی‌های بعدی شما خواهد بود.
چیزکیک شکلاتی: دسر چیزکیک را معمولا با پنیر خامه‌ای تهیه می‌کنند، اما وقتی به سراغ ماسکارپونه می‌روید، دسری خامه‌ای‌تر و حجیم‌تر خواهید داشت. حرف‌مان را باور کنیم وقتی می‌گوییم ترکیب نوتلا و ماسکارپونه در چیزکیک شکلاتی بی‌نظیر می‌شود. اگر هم به دنبال دسری اندک متفاوت بودید، چیزکیک رنگین کمانی یا چیزکیک کاراملی را امتحان کنید.
کرم پیراشکی: کرم پیراشکی را معمولا با شیر و خامه قنادی تهیه می‌کنند. اما اگر بافتی غلیظ‌تر و طعمی متفاوت بخواهید، می‌توانید از پنیر خامه‌ای یا پنیر ماسکارپونه هم استفاده کنید.
شیرینی تیرامیسو: این یکی، با تیرامیسوی بالایی فرق دارد. از این جهت که به شکل کوکی‌هایی کوچک با لایه‌ای خامه‌ای تهیه می‌شود و دستور پخت کاملا متفاوتی هم دارد. شیرینی تیرامیسو یکی از بهترین عصرانه‌هایی است که می‌توانید برای خودتان بپزید.
تست ماسکارپونه: اگر جزو افرادی هستید که صبح زود سر کار می‌روید و معمولا وقت زیادی برای صبحانه ندارید، این خوراکی سریع را به خاطر بسپارید. پنیر ماسکارپونه را روی نان تست بمالید، اندکی عسل و نمک دریا به آن اضافه کنید و لذت ببرید.
سس پیتزا: اگر دوست داشتید پیتزایی خامه‌ای‌تر از آنچه همیشه خورده‌اید بپزید، خمیر پیتزا را نصفه بپزید و سطح آن را با ماسکارپونه، قارچ اسلایس شده، پیاز قرمز، آویشن، روغن زیتون، نمک و فلفل بپوشانید. سپس پیتزا را بار دیگر درون فر بگذارید تا به رنگ طلایی و قهوه‌ای درآید. در آخر پیتزایی کاملا اصیل و ایتالیایی خواهید داشت.
تاپینگ پیتزا: اگر نخواستید ماسکارپونه را تبدیل به سس پیتزا کنید، می‌توانید از آن به عنوان چاشنی و تاپینگ کمک بگیرید. خیلی ساده مقداری ماسکارپونه روی سراسر پیتزای خود بریزید و آنقدر بپزید تا کاملا ذوب شود.
تاپینگ سوپ: ماسکارپونه را می‌شود همتایی اندک شیرین‌تر برای ماست یونانی به حساب آورد. بنابراین می‌توانید کاربردهایی مشابه برای آن متصور شوید و مثلا اندکی ماسکارپونه روی سوپ خود بریزید تا طعم غذا به کلی دگرگون شود.
تخم مرغ هم‌زده: اگر باز هم دلتان یک صبحانه جذاب دیگر خواست، تخم مرغ هم‌زده خود را مثل همیشه بپزید و بعد در دقایق پایانی، ماسکارپونه را به آن اضافه کنید.
روش تهیه پنیر ماسکارپونه در خانه
حالا که می‌دانیم پنیر ماسکارپونه چیست و چه کاربردهایی دارد، در ادامه به سراغ دو روش تهیه این پنیر در خانه می‌رویم. نخستین روش اندکی‌تر سریع‌تر است و به کمک اسید تارتاریک انجام می‌شود. روش دوم هم از استارتر یا آغازگر تخمیری کمک می‌گیرد و طعم بهتری به پنیر می‌دهد.
در هر دو روش تهیه ماسکارپونه از شیر و خامه پاستوریزه (۷۶ درجه سانتی‌گراد) استفاده شده که می‌توانید به راحتی آن‌ها را در هر سوپرمارکتی پیدا کنید. اما بد نیست بدانید که اگر از شیری با دمای پاستوریزه‌سازی کمتر و همینطور خامه تازه استفاده کنید، ماسکارپونه‌ای غلیظ‌تر خواهید داشت. در مجموع ماسکارپونه خانگی آنقدر خوشمزه است که می‌توانید با هر شیر و خامه‌ای از آن لذت ببرید.
روش اول
در این روش، پنیر ماسکارپونه را همراه با اسید تارتاریک تهیه می‌کنیم.
۱. حرارت دادن شیر و خامه
پیش از هر چیز نیاز به دو قابلمه داریم که به شکل «بن‌ماری» روی یکدیگر سوار شوند. در این روش، یک ظرف را تا دو سوم ظرفیت آن با آب پر می‌کنیم و روی حرارت قرار می‌دهیم تا جوش آید. بعد به سراغ ظرفی دیگر می‌رویم که مقداری داخل ظرف اول فرو می‌رود، اما با آب داخل آن برخورد نمی‌کند. حالا باید یک لیتر شیر و یک لیتر خامه را درون ظرف بالایی بریزید.
بعد نیم لیتر شیر کامل (۳.۲۵ درصد چربی) و نیم لیتر خامه ترش (۳۶ تا ۴۰ درصد چربی) به ترکیب خود اضافه می‌کنیم.
از آنجایی که در حال استفاده از شیر پاستوریزه هستیم، باید ۱/۸ قاشق غذاخوری کلرید کلسیم هم درون ظرف بریزیم تا به دلمه بستن مواد کمک کند.
خیلی آرام حرارت آب را بالا ببرید تا دمای شیر و خامه به ۸۵ تا ۸۸ درجه سانتی‌گراد برسد. زمانی که دما به حدود ۸۰ درجه سانتی‌گراد رسیده باشد، خواهید دید که شیر کف می‌کند.
۲. اضافه کردن اسید تارتاریک
پیش از اینکه مرحله دوم را آغاز کنیم، لازم است اجازه دهید شیر و خامه به مدت ۵ دقیقه در همین دما باقی بمانند.
در این فاصله، ۱/۴ قاشق چای‌خوری اسید تارتاریک را با ۲ یا ۳ قاشق غذاخوری آب ترکیب کنید و محلول را کنار بگذارید.
بعد از حفظ دمای شیر و خامه به مدت ۵ دقیقه، محلول اسید تارتاریک را هم به آن اضافه می‌کنیم. از آنجایی که دلمه‌ها به شکلی فوری بسته می‌شوند، باید ترکیب را خیلی آرام هم بزنید. البته این دلمه‌ها به سفت و سختی سایر پنیرها نخواهند بود و در عوض مجموعه‌ای از دلمه‌های کوچک بسته می‌شوند.
۳. خنک کردن ترکیب و عبور دادن دلمه‌ها از صافی
اجازه دهید دلمه‌های پنیر به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه خنک شوند. در این فاصله، آبکشی با ابعاد مناسب انتخاب کرده و روی آن را با پارچه موسلین یا هر پارچه صافی دیگری بپوشانید. هم پارچه و هم آبکش را باید پیش از این ضد عفونی کرده باشید. سپس آبکش را درون سینک آشپزخانه یا (اگر مایل به نگه داشتن پنیراب بودید) درون ظرفی دیگر قرار دهید. ترکیب کنونی حدودا نیم لیتر پنیراب در اختیارتان خواهد گذاشت.
بعد از خنک شدن، دلمه‌ها را درون آبکش بریزید. بعد خیلی ساده پارچه را به شکلی چند لایه دور دلمه‌ها بپیچید و در جایی خنک یا درون یخچال قرار دهید.
برای دستیابی به بافت سنتی ماسکارپونه لازم است اجازه دهید روند کشیدن رطوبت پنیر ۱ تا ۲ ساعت ادامه پیدا کند. اگر هم بافتی شبیه به پنیر خامه‌ای زده‌شده می‌خواهید، دلمه‌ها را برای ۱۲ ساعت در یخچال بگذارید.
۴. اتمام کار و نگهداری
اکنون می‌توانید پنیر ماسکارپونه را به هر ظرف یا محفظه‌ای انتقال داده و در یخچال نگهداری کنید. از آنجایی که این پنیر باید به صورت تازه مصرف شود و رطوبت بالایی هم دارد، پیشنهاد می‌کنیم طی ۷ تا ۱۰ روز آن را میل کنید.
نکته: زمانی که ماسکارپونه را در یخچال می‌گذارید اندکی ضخیم‌تر می‌شود و بعد از بازگشت به دمای اتاق مجددا نرم خواهد شد. ضمنا می‌توانید پنیر خود را با مقداری شکر قنادی یا عسل شیرین کنید.
روش دوم
برای تهیه پنیر ماسکارپونه به این روش لازم است از استارتر تخمیری (Starter Culture) کمک بگیریم تا لاکتوز تبدیل به اسید لاکتیک شود. در نتیجه این اتفاق، پنیر شما معمولا طعم بهتری نسبت به روش قبلی خواهد داشت.
۱. حرارت دادن شیر و خامه
در ابتدا نیم لیتر شیر کامل (۳.۲۵ درصد چربی) را با نیم لیتر خامه سنگین (۳۶ تا ۴۰ درصد چربی) ترکیب می‌کنیم و درون قابلمه می‌ریزیم. چربی کل چیزی بین ۲۰ تا ۲۵ درصد خواهد بود.
از آنجایی که در حال استفاده از شیر پاستوریزه هستیم، باید ۱/۸ قاشق غذاخوری کلرید کلسیم هم درون قابلمه بریزیم تا به دلمه بستن مواد کمک کند.
به مرور دمای مواد را به ۳۰ درجه سانتی‌گراد برسانید. برای این کار می‌توانید قابلمه را مستقیما روی گاز بگذارید و مواد را آرام هم بزنید.
۲. افزودن استارتر
زمانی که ترکیب شیر و خامه به ۳۰ درجه سانتی‌گراد رسید، قابلمه را از روی حرارت بردارید. سپس ۲ قاشق غذاخوری استارتر خامه را روی سطح مواد بریزید. بعد از یک دقیقه، استارتر و مواد را خوب هم بزنید.
حالا سطح ظرف را بپوشانید و آن را در جایی خشک و خنک (ترجیحا با دمای بین ۲۰ تا ۲۳ درجه سانتی‌گراد) قرار دهید.
بعد بگذارید ترکیب برای ۱۰ تا ۱۲ ساعت دست‌نخورده باقی بماند (البته اگر در جایی گرم‌تر قرار دارد، نیاز به زمان کمتری خواهید داشت). در این فاصله ظرف را کاملا به حال خود رها کنید، ایرادی ندارد که دمای شیر و خامه به دمای اتاق برسد.
زمانی که دلمه‌ها شکل گرفتند، می‌بینید که شیر هم غلیظ شده و احتمالا مقداری پنیراب هم روی سطح باشد. در این مرحله مواد باید کاملا غلیظ شده و دلمه‌هایی نرم تشکیل داده باشند.
۳. عبور دادن دلمه از صافی
زمانی که دلمه‌ها آماده بودند، آن‌ها را داخل آبکشی همراه با پارچه صافی بیندازید تا پنیراب جدا شود. سپس پارچه را به شکلی چند لایه دور دلمه بپیچید و آن را در جایی خنک و یا درون یخچال نگه دارید.
بعد از یک یا دو ساعت جذب رطوبت، بافت سنتی ماسکارپونه شکل می‌گیرد. اگر هم به دنبال بافتی شبیه به پنیر خامه‌ای زده‌شده بودید، این فرایند را برای ۱۲ ساعت ادامه دهید.
۴. اتمام کار و نگهداری
اکنون می‌توانید پنیر ماسکارپونه را به هر ظرف یا محفظه‌ای انتقال داده و در یخچال نگهداری کنید. از آنجایی که این پنیر باید به صورت تازه مصرف شود و رطوبت بالایی هم دارد، پیشنهاد می‌کنیم طی ۷ تا ۱۰ روز آن را میل کنید.
نکته: زمانی که ماسکارپونه را در یخچال می‌گذارید اندکی ضخیم‌تر می‌شود و بعد از بازگشت به دمای اتاق، مجددا نرم خواهد شد. ضمنا می‌توانید پنیر خود را با مقداری شکر قنادی یا عسل شیرین کنید.
بهترین روش نگهداری پنیر ماسکارپونه چیست ؟
ماسکارپونه را باید همیشه در یخچال نگهداری کرد، حتی اگر هنوز بسته‌بندی آن را باز نکرده باشید. ضمنا امکان فریز کردن این پنیر هم وجود دارد. پیشنهاد می‌کنیم پنیر را درون محفظه‌ای ضد هوا بگذارید و تا حداکثر ۴ ماه در فریزر نگه دارید.
فرق بین پنیر خامه‌ای و پنیر ماسکارپونه چیست ؟
اگرچه این دو پنیر ظاهر و کاربردهایی مشابه دارند، پنیر خامه‌ای آمریکایی هم سخت‌تر از ماسکارپونه است و هم برای مدت بیشتری دوام می‌آورد. ماسکارپونه بافتی بسیار نرم دارد و به آسانی در دهان آب می‌شود. برای اینکه درکی بهتر از شرایط به دست بیاورید، پنیر خامه‌ای معمولا ۵۵ درصد چربی دارد و این رقم در ماسکارپونه به ۷۵ درصد می‌رسد.
دوام پنیر ماسکارپونه چقدر است؟
از لحظه‌ای که بسته‌بندی پنیر ماسکارپونه را باز می‌کنید، حدودا یک هفته برای استفاده از آن فرصت دارید.
چطور پنیر ماسکارپونه فاسد را تشخیص دهیم؟
تشخیص پنیر ماسکارپونه فاسد بسیار آسان است. کپک‌هایی روی سطح پنیر شکل می‌گیرند و بویی آزاردهنده از آن به مشام خواهد رسید. ماسکارپونه فاسد ضمنا سفت می‌شود و به رنگ زرد در می‌آید.
بابونه از آن دسته گل‌هایی است که علاوه بر زیبایی، خواص دارویی و درمانی فراوانی هم داشته و عصاره‌اش در بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی پیدا می‌شود. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای بهره‌مندی از خواص بابونه، نوشیدن آن به صورت چای است. اگرچه چای بابونه به صورت چای کیسه‌ای در مغازه‌ها فروخته می‌شود، اما هیچ چیز جای یک لیوان چای تازه‌دم و طبیعی را نمی‌گیرد. در مطالب پیشین کتاب کاله راجع به خواص متعدد سیاه‌دانه صحبت کردیم. در این مطلب با خواص چای بابونه و نحوه دم کردن و فواید آن برای سلامتی آشنا می‌شوید.
گیاه بابونه
گیاه بابونه که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین گیاهان دارویی تاریخ بشر شناخته می‌شود، از خانواده کاسنیان یا گل‌ستاره‌ای‌ها است. بومادران، کاسنی، گل آفتابگردان و باباآدم از دیگر گیاهان این خانواده محسوب می‌شوند. خود گیاه بابونه هم به دو دسته بابونه رومی (Chamaemelum Nobile، بابونج یا بابونه شیرازی) و بابونه آلمانی (Matricaria Chamomilla) تقسیم می‌شود که نوع دوم به صورت خودرو روییده و استفاده از نوع اول، برای مصارف دارویی و درمانی رایج‌تر است.
از قدیم، درمانگران گیاهی و سنتی از چای بابونه به عنوان معجونی مقوی و ضدعفونی‌کننده، برای بسیاری از مصارف درمانی استفاده می‌کردند. آن‌ها برای این کار، گل‌های گیاه بابونه را خشک کرده و سپس همراه با آب داغ دم می‌کردند. امروزه هم تحقیقات نشان داده که چای بابونه یک جایگزین بسیار خوب برای کسانی است که به مصرف چای‌های طبیعی و بدون کافئین علاقه دارند. علاوه بر این، چای بابونه سرشار از آنتی‌اکسیدان‌هایی است که ممکن است در کاهش خطر ابتلا به چندین بیماری از جمله بیماری قلبی و سرطان نقش داشته باشد.
خواص چای بابونه
قدرت چای بابونه بر اساس انواع مختلف گیاه بابونه و غلظت آن، کم و زیاد می‌شود. بابونه حاوی مواد شیمیایی به نام فلاونوئیدهاست که نوعی ماده مغذی موجود در بسیاری از گیاهان هستند و نقش مهمی را در اثرات دارویی بابونه ایفا می‌کنند.
در ادامه، به ۱۴ خاصیت اصلی و بالقوه نوشیدن چای بابونه برای سلامتی می‌پردازیم.
۱. تسکین دردهای قاعدگی
در سال ۲۰۱۹، برخی از محققان به این نتیجه رسیدند که خواص ضد التهابی، ضد اسپاسم، آرام‌بخش و ضد اضطراب بابونه ممکن است به تسکین درد و ناراحتی ناشی از سندرم پیش از قاعدگی (PMS) که بسیاری از زنان را هر ماه درگیر می‌کند، کمک کند.
۲. کنترل دیابت و قند خون
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که چای بابونه می‌تواند قند خون را در افراد مبتلا به دیابت کاهش دهد. در یک مطالعه بر روی ۶۴ فرد دیابتی، کسانی که به مدت هشت هفته روزانه چای بابونه را همراه با وعده‌های غذایی مصرف کردند، میانگین قند خونشان به طور قابل توجهی پایین‌تر از افرادی بود که آب مصرف می‌کردند. علاوه بر این، چندین مطالعه حیوانی نشان می‌دهد که چای بابونه ممکن است سطح قند خون ناشتا را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و همچنین ممکن است برای جلوگیری از افزایش قند خون پس از خوردن غذا مفید باشد.
به عقیده پزشکان، هرچند نتایج نشان نمی‌دهند که بابونه جایگزین مناسبی برای داروهای دیابت باشد، اما ممکن است مکمل مفیدی برای درمان‌های موجود محسوب شود.
۳. جلوگیری از پوکی استخوان
پوکی استخوان، کاهش تدریجی تراکم استخوان است که ابتلا به آن، خطر شکستگی استخوان‌ها و یا خمیده شدن آن‌ها را افزایش می‌دهد. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، نشان داد که بابونه همچون درمان استروئیدی، از پوکی استخوان در موش‌ها جلوگیری می‌کند.
۴. کاهش التهابات
التهاب، واکنش سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت است. چای بابونه حاوی ترکیباتی است که ممکن است التهاب را کاهش دهد. التهاب طولانی‌مدت با مشکلات سلامتی مختلفی از جمله هموروئید، دردهای گوارشی، آرتریت یا التهاب مفصل، اختلالات خودایمنی، چاقی و افسردگی مرتبط است.
۵. خواص ضد سرطانی
برخی از مطالعات نشان می‌دهد که نوشیدن چای بابونه ممکن است سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد یا جلوتر از آن، از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری کند. نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که ترکیبات موجود در بابونه ممکن است به جلوگیری از رشد گلیوما (سرطان سلول‌های مغزی)، سرطان کبد، سرطان دهانه رحم و لوسمی (سرطان خون) کمک کند. علاوه بر این، تحقیق روی ۵۳۷ نفر نشان داد که افرادی که ۲ تا ۶ بار در هفته چای بابونه می‌نوشیدند، نسبت به افرادی که چای بابونه نمی‌نوشیدند، به طور قابل توجهی کمتر در معرض ابتلا به سرطان تیروئید بودند.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای اثبات خواص ضد سرطانی بابونه مورد نیاز است.
۶. بهبود کیفیت خواب
نوشیدن چای بابونه در انتهای شب، به بسیاری از افراد کمک می‌کند تا آرام شوند و راحت‌تر به خواب بروند. بابونه حاوی آپیژنین، آنتی‌اکسیدانی است که به گیرنده‌های خاصی در مغز شما متصل می‌شود و ممکن است باعث خواب‌آلودگی و کاهش بی‌خوابی یا ناتوانی مزمن در خواب شود.
یک بررسی در سال ۲۰۱۹ نشان داد که پس از ۲ تا ۴ هفته درمان با بابونه، افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، شاهد بهبود علائم بودند. در مطالعه‌ای دیگر، زنانی که پس از زایمان به مدت دو هفته چای بابونه می‌نوشیدند، در مقایسه با گروهی که چای بابونه نمی‌نوشیدند، کیفیت خواب بهتری داشتند. آن‌ها همچنین علائم کمتری از افسردگی داشتند که اغلب با مشکلات خواب مرتبط است. مطالعه دیگری نشان داد افرادی که ۲۷۰ میلی‌گرم عصاره بابونه را دو بار در روز به مدت ۲۸ روز مصرف کردند، ۱٫۳ درصد کمتر از خواب شبانه بیدار شدند و ۱۵ دقیقه سریع‌تر به خواب رفتند.
۷. بهبود علائم سرماخوردگی
شواهد نشان می‌دهد که استنشاق بخار یا عصاره بابونه در کنار نوشیدن چای آن، می‌تواند برخی از علائم سرماخوردگی را تسکین دهد. همچنین نوشیدن آن برای بهبود سرفه و گلودرد مفید است.
۸. خواص پوستی
برخی تحقیقات نشان می‌دهد که محصولات موضعی حاوی بابونه ممکن است در موارد زیر مفید باشد:
درمان آکنه
ترمیم پوست‌های حساس
کاهش خشکی و کم‌آبی پوست
این موارد می‌تواند به دلیل خواص ضد التهابی، ضد حساسیتی و ضد میکروبی بابونه باشد در واقع، درحالی‌که نوشیدن چای بابونه به کاهش التهاب از درون بدن کمک می‌کند، محصولات آرایشی حاوی بابونه شامل لوسیون‌ها و صابون‌ها، مشکلات پوستی را برطرف می‌کنند. با این حال توصیه می‌شود قبل از استفاده از این فرآورده‌های پوستی، ابتدا آن را روی پوست ناحیه کوچکی از بدن، مثل پشت بازو، امتحان کنید تا حساسیت پوستی نداشته باشید.
۹. کمک به هضم بهتر غذا و سلامت دستگاه گوارش
شواهد محدود نشان می‌دهند که نوشیدن چای بابونه ممکن است در کاهش خطر برخی بیماری‌های گوارشی و بهبود هضم غذا موثر باشد. چندین مطالعه نشان داده‌اند که عصاره بابونه، در برابر اسهال در موش‌ها موثر است. این به خواص ضد التهابی آن مربوط است. همچنین مطالعه دیگری روی موش‌ها نشان داد که بابونه برای پیشگیری از زخم معده مفید است، زیرا ممکن است خاصیت اسیدی معده را کاهش دهد و از رشد باکتری‌هایی که در ایجاد زخم نقش دارند، جلوگیری کند.
با وجود این یافته‌ها، تحقیقات انسانی بیشتری برای تایید نقش بابونه در هضم غذا مورد نیاز است. با این وجود، بسیاری از درمانگران گیاهی و سنتی معتقد هستند که نوشیدن چای بابونه، تسکین‌دهنده معده است و از قدیم از آن برای درمان چندین بیماری گوارشی، از جمله حالت تهوع و نفخ استفاده می‌کنند.
۱۰. کمک به کاهش وزن
یکی از فواید چای بابونه این است که می‌تواند به کاهش وزن افراد کمک کند. این نوشیدنی لذت‌بخش، کاملا بدون کالری است و در نتیجه می‌توانید آن را در طول روز، به عنوان جایگزی چای و قهوه میل کنید. در حالی که این نوشیدنی گیاهی ممکن است حاوی هیچ خاصیت معجزه‌آسای چربی‌سوزی نباشد، با این حال جایگزین کردن آن با دیگر نوشیدنی‌های حاوی کالری، در کاهش وزن به شما کمک می‌کند.
به طور خلاصه، دیگر خواص چای بابونه (خواص ۱۱ تا ۱۴) که محققان در حال تحقیق روی آن‌ها هستند، در زیر آورده شده است.
بهبود سلامت قلب
تقویت سیستم ایمنی بدن
تسکین علائم اضطراب و افسردگی
کمک به بهبود نوسانات خلقی
طرز تهیه چای بابونه
چنانچه تابه‌حال چای بابونه را تنها به صورت کیسه‌ای و آماده از بازار تهیه کرده‌اید، خودتان را از عطر و طعم طبیعی آن محروم کرده‌اید. چای‌های بابونه کیسه‌ای موجود در بازار اگرچه از برند معتبری باشند خاصیت دارند، با این حال همچنان به پای چای بابونه طبیعی نمی‌رسند.
در اینجا ۳ روش تهیه چای بابونه به صورت چای بابونه ساده، چای بابونه با عسل و چای بابونه و اسطوخودوس را مرور می‌کنیم.
چای بابونه ساده
برای تهیه چای بابونه در خانه، به ازای هر نفر، ۱ قاشق چای‌خوری بابونه خشک در قوری ریخته و روی آن آب تازه جوشیده اضافه کنید، سپس به مدت ۱۵ دقیقه اجازه بدهید تا دم بکشد. بابونه خشک را می‌توانید از عطاری‌ها تهیه کنید.
چنانچه طعم این چای برایتان قدری تلخ است، می‌توانید موقع نوشیدن، کمی نبات به فنجانتان اضافه کنید.
چای بابونه با عسل
برای ترکیب کردن خواص جادویی عسل با بابونه، پس از اینکه بابونه را دم کردید و در فنجان ریختید، یکی دو دقیقه‌ای صبر کنید تا از دما بیفتد. سپس دو قاشق چای‌خوری عسل به آن اضافه کنید و بنوشید. از خواص چای بابونه با عسل می‌توان به تقویت سیستم ایمنی بدن، خصوصا در زمان سرماخوردگی اشاره کرد.
چای بابونه و اسطوخودوس
برای درست کردن این چای، بابونه و اسطوخودوس یا همان لوندر را به نسبت مساوی در قوری ریخته و با آب جوش، به مدت ۱۵ دقیقه دم کنید. سپس آن را از صافی رد کرده و در فنجان بریزید. از خواص چای بابونه و اسطوخودوس می‌توان به تاثیر آرام‌بخشی قوی آن اشاره کرد. برای همین، نوشیدن این چای در هنگام شب و پیش از خواب، توصیه می‌شود.
چه کسانی نباید چای بابونه مصرف کنند؟
درحالی‌که مصرف چای بابونه می‌تواند خواص بسیاری برای اکثر افراد داشته باشد، برای گروهی دیگر از افراد، شرایط عکس است و مصرف بابونه می‌تواند منجر به مشکلاتی از جمله واکنش‌های آلرژیک بشود. بهتر است این افراد تنها در صورت مشورت با پزشک متخصص، از این نوشیدنی استفاده کنند تا دچار عوارض چای بابونه نشوند. در فهرست زیر، فهرست افرادی آورده شده که نباید چای بابونه مصرف کنند.
افراد با سابقه آلرژی شدید: بابونه ممکن است برای افرادی که نسبت به گیاهان بهاری آلرژی دارند، چندان ایمن نباشد. نوشیدن چای بابونه ممکن است در این افراد واکنش شدیدی به نام آنافیلاکسی ایجاد کند.
افرادی که قبلاً واکنش آلرژیک، حتی خفیف، به محصولات حاوی بابونه داشته‌اند: این افراد باید از مصرف بابونه اجتناب کنند، زیرا واکنش‌های آلرژیک می‌توانند با گذشت زمان بدتر شوند.
تداخلات دارویی: بابونه می‌تواند با داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین تداخل داشته باشد. افرادی که چنین داروهایی را مصرف می‌کنند، باید قبل از هرگونه مصرف بابونه با پزشک خود مشورت کنند.
نوزادان و کودکان خردسال: چای بابونه ممکن است همچون عسل و برخی از محصولات طبیعی دیگر، حاوی هاگ‌های بوتولیسم باشد. اکثر بزرگسالان سالم می‌توانند با عفونت بوتولیسم مبارزه کنند، اما در نوزادان امکان آن ضعیف‌تر است. برای همین بسیاری از پزشکان به والدین و مراقبان نوزادان و کودکان خردسال توصیه می‌کنند از عسل و محصولات بابونه برای تغذیه آنان اجتناب کنند.
علاوه بر این، محصولات آرایشی و بهداشتی حاوی بابونه در صورت تماس مستقیم با چشم، ممکن است باعث تحریک چشم شوند. همچنین در نظر داشته باشید که استفاده از بابونه به عنوان جایگزین برای درمان‌های پزشکی اثبات شده، ممکن است برای سلامتی شما خطرآفرین باشد. اگر دارویی مصرف می‌کنید، باید از پزشک خود در مورد تداخلات احتمالی با چای بابونه سوال کنید.
پس از مصرف چای بابونه چنانچه علائم زیر را پیدا کردید، فورا به پزشک اورژانس مراجعه کنید تا تحت درمان قرار بگیرید:
کهیر
تورم در صورت یا دهان
خس‌خس سینه
تنفس کم‌عمق و بریده‌بریده
افزایش ضربان قلب
تعریق شدید
سرگیجه و منگی
حالت تهوع
غش کردن یا از دست دادن هشیاری
سوالات متداول در خصوص خواص چای بابونه
در این مطلب کوشیدیم یک راهنمای جامع از چای بابونه، طرز تهیه و خواص آن را به همراه موارد منع مصرف آن برای شما گردآوری کنیم. در ادامه، به برخی از سوالات متداول شما در خصوص مصرف چای بابونه پاسخ می‌دهیم.
خواص چای بابونه برای رحم چیست؟
مطالعات نشان داده که مصرف چای بابونه می‌تواند به تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) در زنان کمک کند.
خواص چای بابونه برای سرماخوردگی کدام است؟
طبق تحقیقات، استنشاق بخار یا عصاره بابونه در کنار نوشیدن چای آن، می‌تواند در تسکین برخی از علائم سرماخوردگی موثر باشد. همچنین نوشیدن چای بابونه در بهبود سرفه و گلودرد مفید است و در هنگام سرماخوردگی توصیه می‌شود.
خواص چای بابونه برای لاغری چیست؟
چای بابونه یک نوشیدنی بدون کالری محسوب می‌شود. برای همین نوشیدن آن به جای چای یا قهوه، می‌تواند در کاهش وزن بدن و لاغری مفید باشد.
خواص چای بابونه برای معده کدام است؟
اگرچه این مورد هنوز به صورت انسانی به اثبات نرسیده، با این حال مطالعاتی که روی موش‌های آزمایشگاهی صورت گرفته، نشان داده است که نوشیدن بابونه برای پیشگیری از زخم معده مفید است، زیرا ممکن است اسیدیته معده را کاهش دهد و از رشد باکتری‌هایی که در ایجاد زخم نقش دارند، جلوگیری کند.
اگر تاکنون میوه آووکادو را امتحان کرده باشید، به خوبی می‌دانید که چقدر با سایر میوه‌ها تفاوت دارد. آووکادو با داشتن انواع چربی‌های سالم گزینه خوبی برای گرفتن روغن است. روغن آووکادو اگرچه به اندازه روغن زیتون به شهرت نرسیده، اما به همان اندازه خوش‌طعم و سالم است. در ادامه می‌گوییم روغن آووکادو چیست و به هر سوالی که راجع به این خوراکی منحصر به فرد دارید پاسخ می‌دهیم.
روغن آووکادو چیست ؟
روغن آووکادو نوعی روغن مخصوص پختوپز است که با استخراج چربی موجود در گوشت میوه آووکادو به دست می‌آید. همین موضوع باعث می‌شود با روغنی متفاوت از سایر روغن‌های گیاهی روبه‌رو باشیم که عمدتا از دانه‌های گیاهی گرفته می‌شوند و نه از یک میوه.
به صورت کلی دو نوع روغن آووکادو داریم: بکر و تصفیه‌شده. روغن آووکادوی بکر روغنی خالص است که با فشردن گوشت آووکادو و بعد جداسازی از آب و تکه‌های میوه به دست آمده است. طعم آجیلی و رنگ سبز روشن، اصلی‌ترین ویژگی‌های این روغن است و درست مثل روغن زیتون، ممکن است روغن‌های «فوق بکر» آووکادو را هم در بازار پیدا کنید.
بعد از این نوبت به روغن آووکادو تصفیه‌شده می‌رسد که برای تهیه آن باید روغن بکر را از میان صافی عبور داد تا تمام ذرات ریز پالپ و سایر ناخالصی‌ها جدا شوند. البته این فرایند باعث می‌شود رنگ سبز روغن و بخش اعظمی از عطر و طعم آن از دست برود. در نتیجه روغن آووکادو تصفیه شده به رنگ زرد روشن با رگه‌هایی از سبز در می‌آید.
در نهایت باید گفت از آنجایی که روغن آووکادو در مقادیر بسیار کمتری نسبت به سایر روغن‌ها تولید می‌شود، جزو گران‌قیمت‌ترین روغن‌ها هم به حساب می‌آید. بنابراین علیرغم تمام مزایایی که هنگام پختوپز به همراه می‌آورد، اکثر مردم از آن به عنوان روغنی استفاده می‌کنند که در پایان و در مقادیر اندک روی غذا ریخته می‌شود.
روش پختوپز با روغن آووکادو چیست و چگونه است؟
مهمترین نکته‌ای که باید راجع به پختوپز با روغن آووکادو بدانید، «نقطه دود» آن یا حرارتی است که باعث می‌شود روغن دود کند و طعمی سوخته به غذا بدهد. نقطه دود روغن آووکادو فوق بکر حدودا ۲۵۰ درجه سانتی‌گراد است و این حرارت در روغن تصفیه‌شده به ۲۷۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد.
در نتیجه داریم راجع به گزینه‌ای ایده‌آل برای آشپزی با حرارت بالا صحبت می‌کنیم و مثلا می‌شود از این روغن برای تفت دادن مواد یا حتی سرخ کردن عمیق آن‌ها استفاده کرد. البته مقدار روغن مورد نیاز برای سرخ کردن مواد بسیار گران‌قیمت تمام خواهد شد. گذشته از این، روغن آووکادوی بکر بعد از حرارت دیدن مقداری از طعم خود را از دست می‌دهد.
به همین خاطر بسیاری از آشپزها ترجیح می‌دهند که از آن به عنوان چاشنی سالاد و موارد مشابه استفاده کنند. ناگفته نماند که از روغن آووکادو می‌شود برای تهیه انواع دیپ‌ها، حمص، سس مایونز و همینطور در شیرینی‌پزی و نان‌پزی هم استفاده کرد.
روغن آووکادو چه طعمی دارد؟
روغن آووکادوی فوق بکر، عطر قوی آووکادو را در بینی می‌آورد و طعمی دارد که معمولا آن را شبیه به قارچ یا آجیل توصیف می‌کنند. روغن آووکادوی بکر طعم قارچی کمتری دارد و روغن تصفیه‌شده هم عملا بخش زیادی از عطر و طعم را از دست داده است.
آیا روغن آووکادو سالم است؟
حالا که می‌دانید روغن آووکادو چیست و به چه اشکالی به دست‌مان می‌رسد، احتمالا راجع به میزان سالم بودن آن هم کنجکاو باشید. این روغن مقادیر زیادی چربی تک‌اشباع‌نشده دارد که برای سلامت قلب و عروق، گزینه‌ای بهتر از چربی‌های اشباع و یا چربی‌های چنداشباع‌نشده موجود در روغن‌های گیاهی به حساب می‌آیند. از طرف دیگر، این روغن منبع سرشار اسیدهای چرب امگا-۹، ویتامین آنتی‌اکسیدان E با خواص ضد التهاب و لوتئین (برای کمک به بینایی) است.
با این حال تنها زمانی به صورت کامل از خواص روغن آووکادو بهره‌مند می‌شوید که آن را به صورت خام و سرد مصرف کنید، زیرا چربی‌ها معمولا در فرایند پختوپز می‌شکنند. روغن آووکادو ضمنا در بیرون از دنیای آشپزی هم خواص فراوانی دارد و برای مثال به خشکی پوست کمک می‌کند. در ادامه مقاله بیشتر از این گفته‌ایم که موارد مصرف آشپزخانه‌ای و غیر آشپزخانه‌ای روغن آووکادو چیست.
کاربردها و ایده‌های آشپزخانه‌ای روغن آووکادو چیست ؟
همانطور که پیشتر هم اشاره کردیم، نقطه دود بالا باعث می‌شود که حتی روغن آووکادوی فوق بکر هم گزینه‌ای عالی برای پختوپز با حرارت بالا، تفت دادن، برشته کردن و سرخ کردن باشد. البته اگر به سراغ روغن آووکادو تصفیه‌نشده بروید، باید منتظر غالب شدن طعم آووکادو بر مواد غذایی باشید.
در نظر داشته باشید که با قرار دادن طولانی‌مدت روغن آووکادو در معرض حرارت بالا، مقداری از عطر و طعم و همینطور ویتامین E موجود در آن را از دست خواهید داد.
در ادامه می‌گوییم که چهار مورد از ایده‌های آشپزی با روغن آووکادو چیست و چطور می‌توانید شروع به استفاده از آن کنید:
مایونز روغن آووکادو: طعم خنثی روغن آووکادوی تصفیه شده باعث می‌شود گزینه‌ای معرکه برای تهیه سس مایونز خانگی باشد.
سس سالاد: با ترکیب کردن روغن آووکادو، گشنیز، آب‌لیمو و مقداری ماست، سس سالادی بسیار خوش‌طعم و خامه‌ای خواهید داشت. یا می‌توانید با سس خردل، آب‌لیموی تازه، چند حبه سیر و مقداری نمک، طعم روغن آووکادو را متعادل‌تر کنید.
ماهی سرخ‌شده: نقطه دود بالای روغن آووکادو گزینه‌ای ایده‌آل برای سرخ کردن مواد غذایی گوناگون در ماهیتابه است. با استفاده از این روغن می‌توانید ماهیتابه را روی حرارت بسیار بالا بگذارید و پوست روی فیله ماهی را آنقدر سرخ کنید تا ترد و شکننده شود.
جایگزینی برای کره: روغن آووکادو را می‌توانید جایگزین کره در هر دستور پختی کنید، به‌خصوص دستور پخت نان‌ها و شیرینی‌ها.
دیپ آووکادو: دیپ آووکادو مکزیکی یا همان گواکامولی یکی از نمادهای فرهنگ غذایی مکزیک است که می‌توان آن را همراه انواع پیش‌غذا و فینگر فودها سرو کرد.
تست‌های صبحگاهی: اگر صبح‌ها وقت زیادی برای تهیه صبحانه ندارید و در عین حال می‌خواهید خوراکی‌هایی سالم مصرف کنید، آووکادو را به این وعده غذایی مهم بیاورید. برای مثال می‌توانید به سراغ تست آووکادو و تخم‌مرغ نیمرو یا آب‌پز بروید که یک صبحانه جذاب و کامل به حساب می‌آید.
آگاهی از نحوه نگهداری صحیح روغن آووکادو هم مهم است. این روغن را باید در جایی دور از نور مستقیم خورشید نگه دارید و بهترین جا برای آن، داخل کابینت‌ها و قفسه‌ها است. زمانی که در شیشه روغن را باز کنید، حدودا ۸ ماه برای استفاده از آن وقت دارید و سپس فاسد می‌شود. البته با قرار دادن در یخچال می‌توان مقداری به این طول عمر افزود.
مهمترین مزایای مصرف روغن آووکادو
همانطور که احتمالا خودتان هم تا این لحظه متوجه شده‌اید، روغن آووکادو انبوهی مزیت مختلف نسبت به سایر روغن‌ها به همراه می‌آورد و برای مثال مواد مغذی بیشتری دارد. اما فهرست مزایای این روغن هنوز به پایان نرسیده و در ادامه مهمترین موارد را بررسی می‌کنیم:
کمک به سلامت معده: پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که مهمترین خاصیت آووکادو، تاثیر مثبت آن روی میکروبیوم دستگاه گوارش است و روغن آووکادو هم می‌تواند خواصی مشابه داشته باشد. افرادی که در هر روز ۱۷۵ گرم آووکادو می‌خورند، معمولا باکتری‌های بیشتری در دل و روده خود دارند و از طرف دیگر، راحت‌تر می‌توانند خوراکی‌ها را هضم کنند.
احتمال کمک به سلامت قلب: آووکادو مقدار زیادی اسید چرب امگا-۹ و چربی غیراشباع دارد و پژوهش‌ها می‌گویند چربی غیر اشباع می‌تواند با کاهش سطح کلسترول LDL، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را پایین بیاورد. بسیاری از سازمان‌های بهداشتی جهان هم روغن آووکادو را در دسته‌بندی «روغن‌های گیاهی» قرار داده‌اند که یعنی آشپزی با آن‌ها سلامت قلب را به خطر نمی‌اندازد.
کمک به کاهش کلسترول خون: روغن آووکادو که همراه با انبوهی چربی تک‌اشباع‌نشده به دست‌تان می‌رسد، در صورتی که جایگزین چربی‌های اشباع شود، به کاهش کلسترول خون کمک می‌کند.
کمک به سلامت چشم‌ها: روغن آووکادو غنی از «لوتئین» است، آنتی‌اکسیدانی که نقشی مهم در سلامت چشم‌ها ایفا می‌کند و بدن به تنهایی قادر به تولید آن نیست. با وارد کردن لوتئین به رژیم خود، از احتمال ابتلا به آب مروارید و تباهی لکه زرد در گذر زمان خواهید کاست. لوتئین ضمنا رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برد و نور آبی را فیلتر می‌کند، به همین خاطر هم به آن «عینک آفتابی درونی» می‌گویند.
کمک به تغذیه پوست و مو: میوه آووکادو حاوی اسیدهای چرب و ویتامین‌های A و E است که به سلامت پوست و مو یاری می‌رسانند. آووکادو فقط در آشپزی کاربرد ندارد و برای مثال می‌شود از آن به عنوان کرم صورت استفاده کرد. کاروتنوید موجود در این روغن هم به ترمیم دی‌ان‌ای کمک می‌کند.
بزرگترین ایراد روغن آووکادو
آووکادو حاوی چربی فراوان است و اگر به تناسب اندام خود اهمیت می‌دهید، باید مصرف آن را محدود باقی نگه دارید. محققان می‌گویند مقدار سالم برای مصرف روزانه، یک قاشق غذاخوری یا کمتر است.
تنها یک قاشق چای‌خوری روغن آووکادو بیش از ۱۰۰ کالری دارد. البته باید در نظر داشت که اغلب روغن‌های گیاهی – از جمله روغن زیتون، روغن هسته انگور و روغن کانولا – همگی مقادیری مشابه از کالری را وارد بدن می‌کنند.
کاربردهای بیرون از آشپزخانه روغن آووکادو چیست ؟
حالا که تقریبا هرآنچه که لازم است را راجع به روغن آووکادو یاد گرفتیم، در نهایت به سراغ برخی از کاربردهای آن در دنیای بیرون از آشپزخانه می‌رویم.
لایه‌برداری پوست با شکر و آووکادو: یکی از مزایای استفاده از شکر برای پوست این است که سلول‌های مرده و خشک را برمی‌دارد و اجازه می‌دهد شادابی به پوست بازگردد. شکر ضمنا ماده‌ای مرطوب‌کننده به حساب می‌آید که رطوبت هوای پیرامون را جذب می‌کند و به پوست انتقال می‌دهد. ساخت «اسکراب» (Scrub) یا همان لایه‌بردار با روغن آووکادو بسیار آسان است و صرفا باید مقادیری برابر از روغن آووکادو و شکر قهوه‌ای را باهم ترکیب کنید.
نرم‌کنندگی پوست‌های سخت: یکی از بهترین مزایای روغن آووکادو در حوزه سلامت این است که می‌تواند عمیقا به پوست نفوذ کند. این یعنی گزینه‌ای عالی برای نرم‌کنندگی پوست‌های سخت به حساب می‌آید، مثلا پوست سخت دور ناخن‌ها. برای این کار کافی است صرفا مقدار اندکی از روغن آووکادو را به نقطه مورد از پوست خود بمالید و آنقدر ماساژ دهید تا جذب شود.
ماسک مو خانگی: روغن آووکادو همانطور که پوست را نرم می‌کند، می‌تواند برای حالت‌دهندگی به مو هم استفاده شود. با استفاده از این ماسک مو، موهایی براق‌تر و سالم‌تر خواهید داشت و ضمنا از گره خوردن آن‌ها جلوگیری می‌کنید. برای تهیه ماسک موی آووکادو به یک آووکادوی متوسط، یک موز متوسط، یک قاشق غذاخوری روغن آووکادو، یک قاشق غذاخوری روغن نارگیل و یک قاشق غذاخوری عسل نیاز دارید. این مواد را داخل مخلوط‌کن بریزید و آنقدر هم بزنید تا کاملا روان شوند. سپس ماسک را از ریشه تا نوک موهای خود بمالید و اجازه دهید به مدت ۲۰ دقیقه تا ۲ ساعت روی سر باقی بماند.
حالت‌دهندگی موها: اگر دنبال راهی سرراست‌تر و سریع‌تر برای حالت‌دهی به موهای خود می‌گردید، می‌توانید روغن آووکادو را به تنهایی استفاده کنید. خیلی ساده با یک قاشق غذاخوری روغن آووکادو، سر و موهای خود را از ریشه تا نوک ماساژ دهید. بسته به اینکه موهایی چقدر بلند دارید، شاید لازم باشد از مقادیر بیشتری استفاده کنید.
پاک کردن آرایش: یکی دیگر از کاربردهای نامتعارف روغن آووکادو، پاک‌کنندگی آرایش است. برای این کار فقط باید مقداری روغن آووکادو را روی مقداری پنبه بریزید و بعد آن را به آرامی روی نقاط مختلف صورت بکشید. خواهید دید که ریمل، سایه چشم و باقی مواد به سادگی پاک می‌شوند. اگر هم مقداری روغن روی صورت‌تان باقی ماند، به آرامی آن را روی پوست ماساژ دهید تا از خواص مرطوب‌کنندگی‌اش برخوردار شوید.
کرم سیاهی دور چشم: بسته به اینکه چه عاملی منجر به شکل‌گیری سیاهی دور چشم شده باشد، روغن آووکادو می‌تواند از وخامت شرایط بکاهد. برخی از حلقه‌های سیاه دور چشم در گذر زمان نازک‌تر می‌شوند و رگ‌های خونی زیر پوست را نمایان می‌کنند. این رگ‌ها سپس به شکل حلقه‌هایی بنفش یا آبی زیر چشم دیده می‌شوند. آووکادو منبعی غنی از ویتامین K است که به کوچک شدن رگ‌های خونی و بهبود جریان خون کمک می‌کند. در نتیجه، سیاهی‌های دور چشم هم کمتر به چشم خواهند آمد.
روغن ماساژ: حالا که می‌دانید روغن آووکادو چیست و چقدر چربی دارد، این را هم باید بدانید که گزینه‌ای عالی برای ماساژ به حساب می‌آید. برای تهیه روغن آووکادوی مخصوص ماساژ، ۱۰ قطره از اسانس مورد علاقه خود را با ۳۰ میلی‌لیتر روغن آووکادو ترکیب کنید.
بهبود رشد موها: برخی از گیاهان می‌توانند محرکی برای رشد موها باشند. اگرچه این گیاهان قرار نیست ریزش موی مردانه و زنانه را متوقف کنند، اما خون‌رسانی به کف سر را بهبود می‌دهند که اثری مثبت روی نرخ رشد موها خواهد گذاشت. از جمله این گیاهان می‌شود به رزماری، پونه و اسطوخودوس اشاره کرد. خیلی ساده اسانس گیاهی مورد نظرتان را با ۳۰ میلی‌لیتر روغن آووکادو ترکیب کنید، ماده را به کف سر و ریشه‌های موها بمالید و خوب ماساژ دهید.
مهمترین کاربردهای روغن آووکادو چیست ؟
از روغن آووکادو می‌شود مصارفی گوناگون داشت. برای مثال می‌توانید از آن در جهان آشپزی و نان‌پزی و همینطور در ماسک‌های پوست و مو کمک بگیرید. هنگام آشپزی، روغن آووکادو را می‌توان به عنوان جایگزینی برای کره و سایر روغن‌های گیاهی هم به کار گرفت.
آیا روغن آووکادو از روغن زیتون سالم‌تر است؟
لزوما نه. نقطه دود روغن آووکادو از روغن زیتون بالاتر است، اما هر دو ارزش‌های غذایی مشابهی دارند و نیاز نیست بین آن‌ها یکی را انتخاب کنید.
چربی روغن آووکادو در قیاس با باقی روغن‌ها چقدر است؟
آووکادو حاوی ۱۲ درصد چربی اشباع است که مقداری کمتر از چربی اشباع موجود در روغن نارگیل، روغن پالم، روغن بادام‌زمینی، روغن دانه سویا، روغن زیتون فوق بکر، روغن ذرت و روغن آفتابگردان به حساب می‌آید، اما از روغن‌های هسته انگور، کانولا و گردو بیشتر است.
بین ماری یک روش پختوپز است که برای گرم کردن یا پختن مواد غذایی به صورت آرام و یکنواخت استفاده می‌شود. گاهی اوقات از آن به عنوان حمام آب هم یاد می‌شود. در این روش در یک ظرف آب ریخته و گرم می‌شود. ظرف کوچک‌تر دیگری داخل ظرف اول قرار می‌گیرد تا توسط آب گرم شود. در اصل روش بن ماری یک حمام آب گرم است که هم برای پختن غذا و هم برای گرم نگه داشتن غذا در طول زمان قابل استفاده است.اما روش بن ماری برای چه مواردی ضروری است و چه کمکی به آشپزی و پختوپز می‌کند؟
تاریخچه روش بن ماری
بن ماری (Bain-Marie) به نام مخترعش، ماریا پیامبریسا، که یک کیمیاگر باستانی بود، نامگذاری شده است. او این تکنیک را در قرن دوم پس از میلاد کشف کرد و از آن برای گرم کردن ترکیبات کیمیاگری خود استفاده کرد. این تکنیک بعدها توسط سرآشپزها در قرن ۱۸ مورد استفاده قرار گرفت و از آن زمان به یک روش پخت و پز محبوب تبدیل شده است.
انواع روش بن ماری
دو نوع بن ماری وجود دارد: بن ماری سنتی و بن ماری میز بخار.
روش بن ماری سنتی
بن ماری سنتی که به دیگ دوتایی هم معروف است، ظرفی دو قسمتی است که از یک دیگ بیرونی و یک دیگ داخلی تشکیل شده است. ظرف بیرونی تا حدی با آب پر شده و ظرف داخلی داخل آن قرار می‌گیرد. در این روش ماده غذایی را در ظرف داخلی قرار می‌دهند و آب را روی اجاق گاز یا صفحه داغ گرم می‌کنند. حرارت از آب به قابلمه داخلی منتقل می‌شود و ماده غذایی به آرامی پخته می‌شود.
روش بن ماری میز بخار
روش بن ماری میز بخار یک روش بن ماری تجاری است که در رستوران‌ها و خدمات پذیرایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش از یک ظرف بزرگ که با آب پر شده و با استفاده از یک عنصر الکتریکی گرم می‌شود، استفاده می‌شود. در این روش بخار تولید شده توسط آب، مواد غذایی قرار داده شده در ظروف کوچک‌تر را که در بالای میز بخار قرار می‌گیرند گرم می‌کند.
موارد استفاده از روش بن ماری
روش بن ماری برای تکنیک‌های مختلف پختوپز استفاده می‌شود و ابزاری همه‌کاره در هر آشپزخانه است. در اینجا برخی از کاربردهای بن ماری آورده شده است:
بن ماری برای آب کردن شکلات
هنگام ذوب شکلات، ضروری است که این کار را به آرامی انجام دهید تا از سوختن آن جلوگیری شود. بن ماری برای این کار مناسب است. به سادگی شکلات را در یک کاسه ضد حرارت قرار دهید و کاسه را در قابلمه داخلی بین ماری قرار دهید. آب را گرم کنید تا شکلات به طور یکنواخت بدون سوختن آب شود. دستور تهیه سس شکلاتی برای روی کیک به روش بن ماری را می‌توانید در کتاب کاله مطالعه کنید.
بن ماری برای آب کردن ژلاتین برای تهیه ژله
اگر اهل درست کردن ژله هستید و این کار را با آب کردن ژلاتین انجام می‌دهید قطعا بن ماری ژلاتین یکی از بهترین گزینه‌هاست. در این روش درست مثل آب کردن شکلات است.
بن ماری برای درست کردن کاستارد
کاستارد یک دسر لطیف است که برای جلوگیری از تکه‌تکه شدن نیاز به پخت ملایم دارد. بن ماری برای تهیه کاسترد بسیار مناسب است. در این روش به سادگی مواد را در یک کاسه ضد حرارت مخلوط کنید و کاسه را در قابلمه داخلی بین ماری قرار دهید. آب را گرم کنید تا کاسترد به آرامی و یکنواخت بپزد.
استفاده از بن ماری برای تهیه چیز کیک
می‌توانید از تکنیک بن ماری برای پخت چیزکیک استفاده کنید البته با این روش مستعد ترک خوردن است و از هوای مرطوب فر هم بهره می‌برد.
کیک‌های پنیری معمولا در چیزی به نام قالب فنری پخته می‌شوند که یک قالب دو تکه است که اجازه می‌دهد پایه و کناره‌ها از هم جدا شوند و بیرون آوردن چیزکیک از تابه را آسان‌تر می‌کند. نکته منفی غوطه‌ور کردن یک ماهیتابه فنری در آب این است که ممکن است نشت کند و کیک پنیر ممکن است غرق آب شود. برخی از افراد سعی می‌کنند ته فنر را با فویل ببندند، اما به هیچ وجه راه‌حلی غیرقابل‌اشتباهی نیست.
در عوض، هنگام پخت چیزکیک می‌توانید یک ظرف آب داغ را در طبقه پایینی فر و فنر را در قفسه بالایی قرار دهید. به این ترتیب بخار آب داغ همچنان بالای کیک را فرا می‌گیرد بدون اینکه احتمال نفوذ آب به داخل چیزکیک وجود داشته باشد. طرز تهیه چیزکیک را می‌توانید در کتاب کاله مطالعه کنید.
گرم نگه داشتن غذا
روش بن ماری برای گرم نگه داشتن غذا، به خصوص برای بوفه‌ها و رویدادهای پذیرایی عالی است. به سادگی غذا را در یک ظرف ضد حرارت قرار دهید و ظرف را در قابلمه داخلی بین ماری قرار دهید. قابلمه بیرونی را با آب پر کنید و آن را گرم کنید. آب غذا را بدون اینکه زیاد بپزد گرم نگه می‌دارد.
پختن سس‌های لطیف
سس‌های لطیف مانند سس هلندیز و سس برنیز برای جلوگیری از خراب شدن نیاز به پخت ملایم دارند. بن ماری برای این کار مناسب است. به سادگی مواد را در یک کاسه ضد حرارت مخلوط کنید و کاسه را در قابلمه داخلی بین ماری قرار دهید. آب را گرم کنید تا سس به آرامی و یکنواخت بپزد.
آشپزی به سبک Sous Vide
پخت و پز Sous vide تکنیکی است که شامل پختن غذا در یک کیسه خلاء در دمای دقیق برای مدت طولانی است. روش بن ماری برای پخت و پز سوسیس عالی است. به سادگی غذا را در یک کیسه در بسته وکیوم ببندید و کیسه را در قابلمه داخلی بین ماری قرار دهید. آب را تا دمای دلخواه گرم کنید تا غذا به طور یکنواخت بدون پختن زیاد پخته شود. پختن گوشت در شیشه یکی از روش‌های رایج در ایران است.
سوسیس بندری از آن دسته غذاهای محبوب ایرانی است که در دنیا به عنوان یکی از غذاهای محبوب خیابانی در ایران به شمار می‌رود و اکثر ساندویچی‌های کشور آن را ارائه می‌دهند. از آنجایی که تهیه سوسیس بندری ساده است می‌تواند گزینه خوبی برای زمان‌هایی باشد که فرصت ندارید اما می‌خواهید یک غذای خوشمزه بپزید. نکته مهم اما سوای سادگی این غذای ساندویچی این است که تمامی فوت و فن های تهیه سوسیس بندری را از انتخاب مواد تا پخت و پز و نحوه سرو آن بدانید.
فوت و فن تهیه سوسیس بندری: راهنمای جامع از مواد تا تزیین
تهیه سوسیس بندری کار سختی نیست، کافی است مواد اولیه این غذا یعنی سوسیس و پیاز و اگر زمان دارید و می‌خواهید سیب‌زمینی را خرد کنید و بعد هر کدام را سرخ کنید و سس سوسیس بندری را با رب گوجه تهیه کنید و روی مخلوط مواد بریزید و بگذارید بپزد تا سوسیس بندری شما آماده شود. اما این فقط روش پخت سوسیس بندری است. خوب است نکات و فوت و فن تهیه سوسیس بندری را از تهیه مواد گرفته تا پخت هم بدانید. اما این نکات چیست؟
۱- انتخاب درست مواد اولیه و میزان درست آن‌ها
برای تهیه سوسیس بندری، انتخاب مواد اولیه باکیفیت و تازه، از انتخاب ادویه گرفته تا سوسیس، به طور اساسی مهم است و شاید اولین و مهمترین فوت و فن تهیه سوسیس بندری باشد. از طرف دیگر انتخاب میزان درست مواد هم بسیار مهم است مثلا در این غذا علیرغم اسمش پیاز نقش مهمی دارد پس توصیه می‌شود میزان پیاز و سوسیس این غذا را یکسان در نظر بگیرید.
مواد اصلی سوسیس بندری:
گوشت سوسیس (برای تهیه سوسیس بندری، انتخاب سوسیس آماده با کیفیت و مرغوب بسیار مهم است. مطمئن شوید که سوسیس مورد استفاده دارای ترکیب مطلوب گوشت و ادویه‌ها است.) حتی می‌توانید نکات مهم درمورد نگهداری سوسیس را هم در کتاب کاله بخوانید.
پیاز (برای افزایش طعم و مزه این غذا استفاده می‌شود پس انتخاب پیاز و میزان مناسب آن خیلی مهم است.)
سیب‌زمینی (برای ایجاد تنوع و طعم خاص به سوسیس بندری استفاده می‌شود.)
رب (رنگ این غذا به رب آن بسته است پس باید رب مناسب و خوش‌رنگ استفاده کنید.)
۲- ایجاد مزه و طعم مناسب هر ذائقه
بعد از انتخاب مواد اولیه خوب، نوبت آن است که با استفاده درست از ادویه‌ها و بهترین ترکیب‌ها به این غذا طعم عالی اضافه کنید. این مسئله از انتخاب میزان نمک گرفته تا حتی اضافه کردن سبزیجات خرد شده برای افزایش طعم و مزه مناسب تعیین‌کننده است.
البته دقت داشته باشید تنوع در انتخاب ادویه‌های این غذا مهم است اما نباید به گونه‌ای افراطی تا حدی باشد که مزه اصلی سوسیس از بین برود. پس از انتخاب ادویه مناسب و میزان دقیق آن به عنوان فوت و فن تهیه سوسیس بندری هیچ وقت غافل نشوید.
زردچوبه اصلی‌ترین ادویه ایرانی است اما به این غذا رنگ و طعم ویژه‌ای می‌افزاید.
فلفل قرمز و سیاه هم دیگر ادویه ضروری این غذاست که بسته به ذائقه خود می‌توانید میزان آن را کم و زیاد کنید.
ادویه کاری هم از آن دسته ادویه‌هایی است که در تهیه خوراک سوسیس بسیار کاربردی است پس خوب است از این ادویه هم برای تهیه این غذا به میزان مناسب استفاده کنید.
زعفران ادویه‌ای است که معمولا در این غذا استفاده نمی‌شود اما اگر می‌خواهید رنگ غذایتان بهتر باشد استفاده از میزان کمی زعفران دم کرده در این غذا، به متیمایز شدنش کمک می‌کند.
۳- پخت مناسب و درست مواد
در هنگام پخت سوسیس بندری دقت به زمان و دمای مناسب برای نرم و لذید شدن سوسیس‌ها بسیار مهم است از طرف دیگر اگر به این غذا سیب زمینی اضافه می‌کنید باید مراقب باشید که سیب زمینی‌ها خیلی نرم و له شوند در غیر این‌صورت مزه سوسیس را تحت‌الشعاع قرار خواهند داد.
با توجه به این که روش اصلی پخت این غذا معمولا این است که همه مواد اولیه را سرخ می‌کنند، خوب است میزان سرخ کردن مواد به میزان کافی باشد تا مواد خیلی سرخ نشوند یا نسوزند که ارزش غذایی‌شان از بین برود.
از طرف دیگر توصیه می‌شود مواد را تا حد ممکن سرخ نکنید، بنابراین شاید بد نباشد همه مواد را ابتدا بپزید و بعد در نهایت مواد را در کمی روغن تفت دهید تا غذایی سالم‌تر داشته باشید.
۴- تزیین و سرو درست سوسیس بندری
سوسیس بندری هم به شکل ساندویچ تهیه می‌شود هم می‌توانید آن را به شکل در دیس بریزید و با مخلفات مختلف تزیینش کنید. معمولا چه به صورت ساندویچی باشد چه لقمه‌ای همراه این غذا، خیارشور، گوجه، پیاز و حتی ترشی سرو می‌شود. تزیین آن هم بسته به سلیقه می‌تواند متفاوت باشد.
اکثر افرادی که به صورت مداوم اسپرسو می‌نوشند، یا می‌خواهند از کافئین موجود در آن انرژی بگیرند یا خیلی ساده از طعم این نوشیدنی جذاب لذت می‌برند. اسپرسو ضمنا ماده پایه انواع نوشیدنی قهوه است، از آمریکانو و لاته گرفته تا کاپوچینو و موکا. اما گذشته از کافئین و طعم دلچسب، اسپرسو ویژگی‌های دیگری هم دارد که آن را به یکی از مفیدترین نوشیدنی‌های روزانه تبدیل می‌کند. به مطالعه مقاله ادامه دهید تا با مهمترین خواص قهوه اسپرسو آشنا شوید.
اما قبل از اینکه به سراغ اولین مورد برویم، نگاهی به جدول ارزش‌های غذایی یک لیوان اسپرسو (معادل ۶۰ گرم) بیندازید.
ماده غذایی
مقدار
کالری
۵.۴
کافئین
۱۲۵.۵ میلی‌گرم
چربی کل
۰.۱ گرم
چربی اشباع
۰.۱ گرم
چربی ترانس
۰
چربی چنداشباع‌نشده
۰.۱ گرم
چربی تک‌اشباع‌نشده
۰
کلسترول
۰
سدیم
۸.۲ میلی‌گرم
کربوهیدرات کل
۱ گرم
فیبر رژیمی
۰
شکر
۰
پروتئین
۰.۱ گرم
ویتامین D
۰
کلسیم
۱.۲ میلی‌گرم
آهن
۰.۱ میلی‌گرم
پتاسیم
۶۸.۱ میلی‌گرم
۱. کمک به کاهش وزن
این احتمالا بهترین خبر برای برخی از خوانندگان باشد که با نوشیدن اسپرسو می‌توان به کاهش وزن سرعت بخشید. متخصصان سلامت می‌گویند کافئین موجود در اسپرسو، دو هورمون اپینفرین و نورپینفرین را تحریک می‌کند که به سلول‌ها اعلام می‌کنند زمان شکستن چربی‌ها برای تامین انرژی فرا رسیده است. علاوه بر این، با مصرف متوسط کافئین – مثلا به مقداری که در یک شات اسپرسو پیدا می‌شود – می‌توانید عملکرد سیستم گوارش خود را بهبود دهید.
اما جادوی اسپرسو در فرایند کاهش وزن همین‌جا به پایان نمی‌رسد. محققان می‌گویند که کافئین نوعی مهارکننده اشتهای طبیعی است و این یعنی مادامی که هنوز کافئین در بدن‌تان باقی مانده، کمتر از قبل احساس گرسنگی خواهید کرد.
۲. بهبود خلق و روحیه
اکثر افرادی که اسپرسو می‌نوشند می‌گویند بعد از شات صبحگاهی خود احساس نشاط و انگیزه بیشتری دارند و پژوهش‌ها هم وقوع چنین اتفاقی را تایید کرده‌اند. کافئین موجود در اسپرسو می‌تواند به مقابله با افسردگی و بهبود خلق کمک کند.
مولکول‌های کافئین به گیرنده‌های دوپامین در مغز شما می‌چسبند و بهره‌وری آن‌ها را بالا می‌برند. از آنجایی که دوپامین مستقیما بر حس نشاط و سرزندگی تاثیر می‌گذارد، کافئین می‌تواند به بروز احساسات مثبت دامن بزند.
۳. بهبود تمرکز و توجه
یکی دیگر از خواص قهوه اسپرسو این است که بعد از نوشیدن آن، احساس نشاط بیشتری می‌کنید و توجه بیشتری هم به پیرامون خود نشان می‌دهید. این موضوع بار دیگر به نحوه تعامل کافئین با بدن و اثرات آن بر سطح هورمون‌ها مربوط می‌شود.
کافئین ماده‌ای محرک است و این یعنی فعالیت‌های مغز را تا حدودی افزایش می‌دهد. انباشت نوعی فرستنده عصبی به نام «آدنوزین» در بدن، یکی از دلایل اصلی کسلی و خواب‌آلودگی است و کافئین به شکلی طبیعی از بروز اثرات ناشی از آدنوزین جلوگیری می‌کند. به همین خاطر است که با نوشیدن اسپرسو احساس سرحالی دارید و راحت‌تر روی کارهای خود تمرکز می‌کنید.
۴. کاهش خطر ابتلا به دیابت
از میان تمام خواص قهوه که در این مقاله با آن‌ها آشنا می‌شوید، این مورد از همه جالب‌تر است. کافئین می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به انواع بیماری‌های مزمن و مرگبار کمک کند و یکی از این بیماری‌ها، دیابت نوع ۲ است.
افرادی که به صورت روزانه کافئین مصرف می‌کنند، تا ۴۰ درصد کمتر از دیگران به دیابت نوع ۲ مبتلا می‌شوند. دلیل دقیق این اتفاق مشخص نیست، اما شواهد و الگوها به اندازه کافی متقاعدکننده بوده‌اند که دانشمندان را به این نتیجه‌گیری رسانده‌اند.
۵. تامین آنتی‌اکسیدان‌های سلامتی‌بخش
متخصصان و موسسات حوزه سلامت می‌گویند که رژیم غذایی مدرن به‌گونه‌ای است که باعث آزادسازی رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود. این رادیکال‌های آزاد تاثیری مستقیم بر سلامت می‌گذارند و می‌توانند باعث بروز بیماری‌هایی مانند سرطان شوند اما آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند رادیکال‌های آزاد را از بین ببرند و از آنجایی که اسپرسو منبعی سرشار از آنتی‌اکسیدان است، با نوشیدن روزانه آن کمک شایانی به سلامت بدن خود خواهید کرد.
۶. افزایش طول عمر
بله درست خواندید، یکی از خواص قهوه اسپرسو این است که عمرتان را طولانی‌تر می‌کند! احتمالا از خواندن این مورد متعجب شده باشید، خصوصا با درنظرگیری اینکه از قدیم گفته‌اند کافئین می‌تواند کلسترول و فشار خون را بالا ببرد. اما پژوهش‌های جدیدتر نشان می‌دهند افرادی که اسپرسو می‌نوشند معمولا عمری طولانی‌تر از افرادی دارند که اصلا کافئین مصرف نمی‌کنند. برخی محققان می‌گویند نوشیدن روزانه اسپرسو می‌تواند عمر شما را بین ۱۲ تا ۱۵ درصد افزایش دهد. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم هر روز خودتان را به حداقل یک شات اسپرسو مهمان کنید.
۷. کمک به عملکرد فیزیکی بدن
تا به اینجای کار متوجه شدیم که اسپرسو اثراتی واقعا مثبت روی روان می‌گذارد، اما اثرات فیزیکی چه می‌شوند؟ بی‌دلیل نیست که ورزشکاران قبل از شروع تمرین‌های خود یک لیوان قهوه سیاه می‌نوشند. این کار منجر به بهبود عملکرد فیزیکی آن‌ها می‌شود.
کافئین به ترشح آدرنالین و نورادرنالین در بدن دامن می‌زند و کار این دو هورمون، افزایش مقاومت، افزایش ضربان قلب و افزایش هشیاری است که همگی به عملکرد فیزیکی کمک می‌کنند. نیازی به اشاره نیست که با توجه به مورد سوم همین فهرست با نوشیدن اسپرسو، تمرکز بیشتری هم روی کارهای فیزیکی خود خواهید داشت.
۸. کمک به کاهش خطر بیماری‌های روانی
هیچ شکی نداریم که کافئین حداقل در کوتاه‌مدت اثراتی مثبت روی سلامت روان می‌گذارد و برای مثال خلق را بهبود می‌دهد، انگیزه را بالا می‌برد و تمرکز را آسان‌تر می‌کند. اما به نظر می‌رسد که باید منتظر اثراتی طولانی‌مدت هم باشید.
پژوهش‌هایی که در بازه‌های زمانی طولانی انجام شده‌اند نشان می‌دهند آن‌هایی که دائما اسپرسو و سایر نوشیدنی‌های حاوی کافئین را می‌نوشند، کمتر از دیگران در خطر ابتلا به آلزایمر، زوال عقل و حتی بیماری پارکینسون هستند. بنابراین با نوشیدن اسپرسو می‌توانید سلامت روان خود را در دوران پیری تضمین کنید.
۹. بهبود عملکرد سیستم گوارش
اسپرسو می‌تواند سیستم گوارشی بدن انسان را هم تحریک کند. مصرف کافئین باعث می‌شود عضلات روده به کار بیفتند و به تبع آن، غذا را بهتر و آسان‌تر هضم خواهید کرد.
۱۰. حاوی کالری اندک
یکی از بهترین خواص قهوه اسپرسو این است که همراه با کالری بسیار اندک به دست شما می‌رسد. تقریبا تمام نوشیدنی‌های بر پایه قهوه – به جز اسپرسو – از شیر یا شکر بهره می‌برند و همین باعث می‌شود کالری بسیار بیشتری نسبت به اسپرسو داشته باشند. هرچه شیر و شکر بیشتری بریزید، کالری بالاتر می‌رود.
اسپرسو به این خاطر متفاوت است که حاوی هیچ شیری نیست و شکر هم به سلیقه خودتان بستگی دارد. هرچه شکر کمتری بخورید، کالری کمتری وارد بدن می‌شود و کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت خواهید بود. برای اینکه ذهنیتی بهتر به دست بیاورید باید گفت که هر ۳۰ میلی‌گرم اسپرسو تنها ۲ کالری دارد.
۱۱. تقویت حافظه بلندمدت
با مصرف اسپرسو در مقادیر معقول نه‌تنها به ذهن خود در نگهداری اطلاعات قبلی کمک خواهید کرد، بلکه باعث می‌شوید که آن اطلاعات را به خوبی به یاد بیاورد. در واقع کافئین می‌تواند اثری مثبت روی کارکردهای مغز بگذارد و وقتی قهوه روزانه خود را در فرم اسپرسو می‌نوشید، تمرکز بیشتری بر امور خواهید داشت و نکات را بهتر به یاد می‌آورید.
۱۲. کاهش خطر سکته قلبی
اسپرسو از شما در برابر بیماری‌های قلبی هم محافظت می‌کند، چون چربی اضافه بدن را از بین می‌برد و تغییراتی اساسی در فیزیولوژی عروق و جریان خون به وجود می‌آورد که فشار خون را بالا می‌برند. وقتی رگ‌ها و عروق بدن شما تمیز می‌شوند، خطر بروز بیماری‌های قلبی هم به شکل قابل‌توجهی کاهش پیدا می‌کند.
از دیگر خواص قهوه اسپرسو می‌شود به کاهش احتمال شکل‌گیری لخته‌های خونی خطرناک اشاره کرد، چون این نوشیدنی سطح کلسترول بدن را هم پایین می‌آورد. این فرایند از آن جهت به نفع بدن شما است که کلسترول بالای خون احتمال سکته قلبی را افزایش می‌دهد.
۱۳. کمک به سلامت دهان و دندان
پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که مصرف متوسط اسپرسو حتی می‌تواند برای سلامت دندان‌ها هم مفید باشد. اسپرسو خواص آنتی‌باکتریال دارد و نه‌تنها «باکتری‌های بد» موجود در دهان را کنترل می‌کند، بلکه لایه‌های شکل‌گرفته روی دندان‌ها را هم از بین می‌برد. از طرف دیگر با نوشیدن اسپرسو از تجمع باکتری‌ها روی دندان‌ها جلوگیری می‌شود. تمام این‌ها بدان معناست که دندان‌هایی تمیزتر خواهید داشت و با سهولت بیشتری می‌توانید آن‌ها را مسواک بزنید.
معایب قهوه اسپرسو چیست؟
حالا که خوبی‌هایش را گفتیم، بد نیست که برخی از مضرات قهوه اسپرسو را هم مرور کنیم. پیش از هر چیز، نوشیدن اسپرسو می‌تواند کلسترول LDL (یا کلسترول بد خون) را بالا ببرد و این به خاطر وجود دو ماده به نام‌های کفستول و کاویل است. البته این افزایش کلسترول آنقدرها زیاد نیست، اما افرادی که از پیش کلسترول بالا دارند باید یا مصرف اسپرسو را به کل متوقف کنند یا از میزان آن بکاهند.
از طرف دیگر اگرچه خود اسپرسو کالری کمی دارد و حاوی هیچ‌گونه چربی یا شکر نیست، بسیاری از نوشیدنی‌های بر پایه اسپرسو مانند لاته، کافه اوله و کاپوچینو همراه با شیر پرچرب و حتی خامه تهیه می‌شوند و چربی زیادی را وارد نوشیدنی صبحگاهی شما می‌کنند.
جمع‌بندی و پاسخ به سوالات رایج
همانطور که با مطالعه این مقاله قطعا متوجه شده‌اید، قهوه اسپرسو مزایای گوناگونی به همراه می‌آورد که هم بر ذهن و هم بر بدن اثر می‌گذارند. از جمله خواص کوتاه‌مدت اسپرسو می‌شود به کارکرد بهتر ذهن، بهبود عملکرد فیزیکی و خلق بالا اشاره کرد. خواص بلندمدت آن هم از شما در برابر مشکلات مختلف سلامتی مانند آلزایمر، زوال عقل و بیماری پارکینسون محافظت خواهند کرد. حالا که می‌دانیم مهمترین خواص قهوه اسپرسو چیست کار را با پاسخ به چند سوال رایج به پایان می‌رسانیم.
آیا مصرف روزانه اسپرسو ایرادی دارد؟
با مصرف یک لیوان قهوه یا شات اسپرسو در روز می‌توانید تناسب خود را حفظ کنید، سطح انرژی بدن را بالا ببرید و حتی کارکردهای ذهنی را بهبود دهید. اما زیاده‌روی در مصرف این نوشیدنی‌ها باعث می‌شود اضطراب بیشتر و بی‌خوابی را تجربه کنید.
آیا اسپرسو برای پوست خوب است؟
اسپرسو خواص ضد التهاب دارد و می‌تواند پوست تحریک‌شده را تسکین دهد و از قرمزی آن بکاهد. این نوشیدنی به صورت خاص برای افرادی سودمند است که پوست حساس دارند یا از ناهنجاری‌های پوستی مانند اگزما رنج می‌برند.
آیا اسپرسو به کاهش اضطراب کمک می‌کند؟
اگرچه مصرف کافئین مستقیما شما را دچار اضطراب نمی‌کند، اما می‌تواند شکلی وخیم‌تر به علائم اضطراب بدهد. بنابراین اسپرسو نه‌تنها به کاهش اضطراب کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند احتمال بروز حملات پانیک را هم در افراد مستعد بالا ببرد.
